Op zaterdag 22 november a.s. organiseert onze zustervereniging Fortuna uit Vlaardingen de Jan Louterloop. Afstanden 5, 10 en 15 km. Startijd vanaf 11:00.

Sommige (oudere) Thoffers hebben Jan Louter persoonlijk gekend, en enkelen hebben zelfs een familieband met hem.

Voor meer info: http://janlouterloop.nl/

Die middag is er trouwens in Monster weer de traditionele Beachrun. Een zware, maar mooie loop. Afstanden 5,4- 10,3- 21,1 km. Starttijd vanaf 14:00. Voor meer info: https://halvevanmonster.nl/

De wedstrijdliefhebbers kunnen kiezen dus!

Het is zover. We mogen weer aan de start staan van een Backyard Ultra die tegelijk van start gaat met het WK in de VS, waar wereldtoppers meedoen.

Ik deel een gezamenlijke plek met Ralf, die – net als ik – elke maand een ultra loopt.

Voorbereiding
De voorbereiding ging goed. Ik heb getraind volgens schema’s om mijn loopritme en energieverbruik zo efficiënt mogelijk te houden, en mijn voedingsplan lag klaar.
Toch blijft die ene vraag in mijn hoofd hangen: hoe groot gaat het mentale spel deze keer worden? Ik voel meer druk dan bij de vorige editie. Dat zal ook alleen in mijn hoofd zitten, maar het is wat het is.

De start
De dag breekt aan. ’s Ochtends gaan we eerst voor een vertrouwd ontbijt met de kinderen bij Van der Valk, waar een klein goudhaantje tegen het raam vliegt en niet meer weg kan. We helpen het diertje door het een knus plekje te geven in een doos en zetten het in de auto, tot het later door de dierenambulance wordt opgehaald.
Na het ontbijt geven we de vogel nog een kans om weg te vliegen. Het duurt twee à drie minuten, maar het goudhaantje vliegt tóch weg — en dat geeft ons meteen een goed gevoel. Als bonuspunt: goudhaantjes staan voor geluk. Met spanning, zenuwen en gezonde tegenzin rijden we naar Zeewolde, waar de race plaatsvindt op een scoutingterrein — de plek waar er maar één iemand overblijft: de “last (wo)man standing”. Onze enige vraag: Hoever kom ik vandaag?
Geen doelstellingen, geen aantal rondes — alleen starten, en elke ronde weer uitlopen. Ralf en zijn crew zijn er al en helpen ons met de spullen. Het lijkt wel een volksverhuizing. Na het settelen begint de briefing: 222 deelnemers aan de start. We maken ons klaar.

3... 2... 1... start!
De eerste ronde van 6,7 km — deels onverhard, met heuvels, dijken, modder en takken — loopt volgens plan.
Ik kom samen met Ralf binnen. De crew staat klaar met eten, drinken en alles wat nodig is.
3... 2... 1... volgende ronde.
De spanning zakt wat. Dit zou hopelijk nog even doorgaan.

De nacht
De eerste acht uur verliepen soepel.Iedereen — lopers en crew — kwam in een ritme. Toen de nacht viel, gingen de lampen aan.
We kenden het parcours inmiddels. Powernaps tussen de rondes waar het kon, scherp blijven waar het moest. Ralf was de week ervoor ziek geweest, en dat merkte je.
Hij hoestte, gaf over, kreeg nauwelijks eten of drinken binnen. Toch bleef hij dapper doorgaan, aangemoedigd door de crew. Toen de ochtendzon verscheen voelde dat magisch — alles kwam weer tot leven. We liepen nog steeds gestaag.

De 100 km en verder
Bij ronde 15 (100 km) voelde ik me nog steeds goed. Nog drie rondes tot mijn persoonlijk record. Totdat ik plots werd overvallen door pijn.
Het schoot in mijn knie, en ik kon die niet meer buigen. Paniek. Ik belde de crew:
"Het is in mijn knie geschoten, hij zit op slot! Ik kom niet meer vooruit!"
Ze hielden me rustig aan de lijn:
"Blijf bewegen, zorg dat je binnenkomt, dan kijken we verder."
Binnengekomen bleek het gelukkig mijn pees en niet het gewricht. Even masseren, wat eten en drinken — en weer door. Halverwege kwam de crew ons opnieuw aanmoedigen. Het werd zwaarder. Stoelen stonden direct bij de binnenkomst zodat we geen onnodige stappen hoefden te zetten. Ralf had het zwaar, bleef overgeven.
Ik voelde ook een dip. Toch weer opgestaan. Nog een ronde. De crew deed er alles aan om ons op te peppen. We kregen letterlijk energie toegeschreeuwd.
Voor Ralf was het helaas voorbij na 20 rondes (140 km). Wat een prestatie, zeker gezien zijn ziekte.

Het mentale spel
Ik ga door. De rondes worden weer wat soepeler; ik kom terug op mijn schema. Maar mentaal begon het zwaarder te worden. Wanneer ben je klaar? Nog niet.
Spieren voelden moe, maar niet kapot. Eten, drinken, en weer gaan. Nog een ronde. En nog een. Halverwege liep ik wat trager.

De crew belde:
"Waar blijf je? Maak tempo! Je moet op tijd binnenkomen!" Ik zette aan, haalde het, en kwam ruim op tijd binnen — ronde 26.
Ik voelde dat het moeilijk werd om mezelf nog te overtuigen. Toch startte ik ronde 27, met nog tien deelnemers over. Deze ronde betekende 181 km.
Ik liep weg, vol respect voor iedereen om me heen. Maar na zo’n honderd meter bedacht ik me: het is klaar.

De finish
Ik draai om. De beslissing voelde pijnlijk en tegelijkertijd mooi. 174,4 km — 26 rondes!! We mogen ontzettend trots zijn, ik mag enorm trots zijn! Mijn pr is met 10 rondes verbroken. Gaaf! We mogen nu onze spullen naar de auto brengen en naar huis rijden.

De volgende dag even uitrusten, daarna rijden we richting Parijs met de kinderen om wat wandelkilometers te maken en te genieten van lekker eten. 

Het is inmiddels een weekje geleden, er speelt nog steeds één vraag in mijn hoofd: Wat was er gebeurd als ik verder was gelopen dan honderd meter bij de 27ste ronde?

Vlak na de marathon van Amsterdam in 2024 hoorde ik dat Gerben daar zijn 10e en laatste marathon wilde gaan lopen. Zelf heb ik er inmiddels aardig wat in het buitenland gelopen en als ik daar dan mensen sprak over marathons in Nederland hadden ze het altijd over Amsterdam. Ik kende alleen maar verhalen, dat het daar saai was en geen publiek dus Amsterdam stond echt niet op mijn lijstje die ooit te gaan lopen. Maar toen hoorde ik Gerben en dacht bij mezelf, ik als Nederlander ga overal heen maar in onze eigen hoofdstad heb ik geen interesse. Dat vond ik dan ook wel weer vreemd dus toen ook maar snel ingeschreven voor de editie van 2025. Dat moest ik dan wel snel doen want er werden meer lopers toegelaten dan ooit ivm de 50e editie en het 750 jaar bestaan van de stad. Alleen de eerste 15.000 mochten in het Olympisch stadion starten. En als je dan toch mee gaat doen, wil je ook daar starten. 

In juli ben ik begonnen met de echte marathonvoorbereiding (op mijn niveau). Om de andere dag een intervaltraining en om de 2 weken een oplopende duurloop. Iedere keer 2 km erbij. 4 weken voor de marathon had ik de langste loop, weliswaar in 2 etappes, van bijna 32 km. Daarna ben ik de afstanden een beetje gaan afbouwen. Wat heb ik voor deze marathon anders gedaan dan anders? Ik ben er heel veel bij gaan squatten. Gewoon thuis met een paar gewichten, bijna elke avond een stuk of 20 keer. Ik hoopte dat dat ervoor zou zorgen dat ik niet van die onwijs zere benen heb de laatste paar kilometers.

En zo werd het oktober. Eerst waren de hardlopende mannen in mijn gezin aan de beurt in Eindhoven en daarna volgde Amsterdam. 

Op vrijdag zijn Gerben en ik lekker vroeg naar Amsterdam gegaan om daar ons startnummer op te halen. We zaten helaas niet in dezelfde wave dus moest ik mijn creatieve brein gebruiken om dat even voor elkaar te krijgen. Heel simpel, Gerbens startbewijs onder de kopieermachine, gekleurde stukje eruit geknipt en op mijn nummer geplakt.

Dat moet goed komen. 

Zondagochtend 7 uur stond mijn taxi voor de deur. Raceday! We hadden er beide heel veel zin in, hadden heerlijk geslapen op een lekkere slaappil dus we stonden in ieder geval uitgerust aan de start. Gerben had fantastische parkeerplekken geregeld en dus was het een klein stukje lopen naar de sporthal waar we ons konden omkleden en nog even konden zitten. Wat aan te doen, vind ik altijd een beetje lastig als het 's morgens bij de start maar 7 graden is en in de loop van de dag 12 graden wordt. Ik heb een hekel aan kou maar verschillende mensen wisten me te overtuigen dat een korte broek echt goed was, je loopt immers ook een groot deel door de stad waar toch de wind en temperatuur milder is. Dus korte broek en shirt met losse sleeves en handschoenen die weggegooid konden worden. We moesten om kwart over 9 starten dus vertrokken we kwart voor 9 richting stadion. Brrrr, was echt wel fris hoor. Onderweg stonden de tenten waar we de tassen af konden geven; voor 30.000 mensen… prima geregeld. Toen een spannend momentje, de trappen op waar de controle stond. En bij niemand wilden ze het startnummer zien, behalve bij mij. Kwam misschien ook omdat ik mijn nummer verstopt had onder een dik vest. Rits open, ja hoor, loopt u maar door. Zodoende konden we dus samen starten, is toch altijd leuker dan alleen in zo'n startvak staan. 

Op een groot scherm konden we de start van de wedstrijdlopers zien. Die arme Anne Luijten, wat had ze het koud.

En daarna volgde al 'druppelsgewijs' de rest van de lopers. Onze race was begonnen. Het stadion uit, linksaf. Na 1,5 km gingen we het Vondelpark in en toen vond ik het al leuk. Kijk, het is geen start zoals in Rotterdam waar vanaf de eerste kilometer al enorm veel mensen staan maar het was acceptabel. Toen we het Vondelpark uitgingen, herinnerde ik me de plek waar we heel rap moesten instappen na een Thof-activiteit ter ere van het 20-jarig bestaan, geloof ik. Had ik Gerben weer wat te vertellen:)

Na 4 km gingen we het rijksmuseum onderdoor waar een heus orkest zat te spelen, leuk! Dan komt er een stuk waar je heen- en terugloopt en ga je langzamerhand richting de Amstel. Dat saaie stuk langs de Amstel, want dat wordt altijd gezegd. Nou, ik vond het helemaal niet saai. Mooie huizen aan de ene kant en af en toe een bootje en lui op een flyboard aan de andere kant. Genoeg te zien. We hadden een mooi tempo. Soms dacht ik, ga ik niet te snel. Over het algemeen loopt Gerben sneller dan ik maar ook voor 

Gerben dacht ik dat het misschien te snel was. De vraag was, moeten we langzamer maar we liepen eigenlijk alle twee goed dus ga maar zo door. 

Op 19 km, bij het keerpunt bij Ouderkerk a/d Amstel, zouden de zus van Gerben en zijn beste vriend staan. Maar helaas, ze stonden er dus niet wat een beetje teleurstelling bij Gerben gaf. Maar wat bleek, te vroeg gemopperd, ze stonden gewoon zoals ze opgedragen hadden gekregen, voor de brug 200 meter verder. Even een hug en weer door. 

En dan zie je halverwege de terugweg langs de Amstel opeens de Arena liggen en als je dan zegt: "kijk daar ligt dat stadion van die goed voetballende club uit Amsterdam", geeft dat uiteraard reacties van mensen die om je heen lopen. Na 24 km was er een stuk waar het even best druk en smal was en daar kwam er een gat tussen ons te liggen. Ik besloot dat zo te laten en vanaf daar zijn we ieder apart verder gegaan. 

Na de Amstel komt het nog saaiere industrieterrein. Ook dat heb ik niet zo ervaren. Oké, er stond bijna geen publiek en veel was er niet te zien. Behalve voor Gerben dan, want die had op dit strategische punt zijn familie neergezet voor de mentale steun en de nodige gels en bars. Een emotioneel moment om iedereen zo bij elkaar te zien. Niet kort daarna kon hij op 30km ook nog een high five geven aan DJ Flyon (die we nog kennen van de Thof Corona Pub Quiz).  Maar voor je het weet ga je daarna ook weer echt de stad in. De verzorging was ook echt prima, om de 5 km water, maurtendrank en bananen. En 2 keer werden er gels uitgedeeld. 

Het loopt nog steeds lekker en heel stiekem ga ik al aan een mooie tijd denken. E gaat ook door me heen dat ik weet dat vooral de meiden me via de app volgen en dat die vast denken "wat is die moeder van ons aan het doen". Maar dat probeer ik ook heel snel weer uit mijn hoofd te zetten want de marathon gaat nu pas beginnen.

De laatste 10 km ben je weer in de stad en wat wel een beetje tegenviel, was dat er af en toe nog kleine 'klimmetjes' waren. Steeds een beetje omhoog en dan weer naar beneden. Op 37 km komt er een viaduct onder de Amstel door maar die was mij te steil en ben ik naar boven gaan wandelen. Het leek me beter m'n energie te sparen om daarna weer door te gaan. Gerben is hier wel blijven lopen wat hem later opbrak met een pijnlijke knie. Maar het einde kwam inzicht, nog een keer langs het rijksmuseum en linksaf het Vondelpark weer in. Daar was het inmiddels een stuk drukker dan vanmorgen. We werden flink aangemoedigd en dat geeft toch altijd weer een beetje energie om door te gaan. Het Vondelpark uit en daar kwamen de bordjes met nog 750 meter, 500 meter, bochtje om en daar was het stadion. Nog een blik op mijn horloge en toen ging het echt tot me doordringen dat ik hier gewoon weer een PR ging lopen. Nog 125 meter en daar was de finishboog. Tijdstop: 4.12.48 Wow, wat was ik blij, en als ik over de finish kom na een marathon komen er altijd tranen, maar nu kwamen er tranen in de overtreffende trap. Gelukkig zag ik Gerben al heel snel staan en kon ik mijn tranen over zijn schouder uitstorten. We hebben elkaar stevig geknuffeld en gecomplimenteerd met ons mooie resultaat. Gerben liep zijn 10e en laatste marathon in de mooie tijd van 4.11.30 en voor hem is de cirkel rond, zijn eerste en laatste marathon in Amsterdam. Voor mij smaakt het nog steeds naar meer dus dit was zeker niet de laatste. 

Na het in ontvangst nemen van onze mooie medaille zijn we met onze supporters nog ergens een welverdiend patatje gaan eten en een drankje gaan drinken. 

En zo zijn we weer een prachtige ervaring rijker want Amsterdam is niet saai maar gewoon heel leuk!!

Yvon

Hallo Thoffers,

Na Servië reden we Bulgarije binnen, waar we via Sofia en Plovdiv uiteindelijk uitkwamen in Burgas aan de Zwarte Zee. Daar hebben we besloten om onze plannen om te gooien en terug naar huis te gaan.

De reden? Het was simpelweg te warm. We merkten dat we allebei steeds vermoeider werden en daar niet echt meer van herstelden. Ook de bosbranden in de regio gaven ons geen fijn gevoel om verder te trekken.

Achteraf gezien was onze reis misschien iets té ambitieus – dat hadden we een beetje onderschat. Maar ondanks dat kijken we met een grote glimlach terug op een fantastische trip. We hebben superveel gezien, volop genoten van alles wat we meemaakten, en zijn vooral heel dankbaar voor deze ervaring samen.

In totaal hebben we 8 landen doorkruist, 3700 km gefietst en… slechts 1 lekke band gehad!

Groetjes Conny en Arie

Hallo thoffers,
Ondertussen zijn we vijf weken onderweg en hebben 2500 kilometer gefietst.
We fietsten door Duitsland, Oostenrijk, Slowakije en Hongarije waar we de grens zijn overgestoken naar Servië waar we nu zijn. Het eerste deel van de reis volgden we de Rijn en inmiddels fietsen we grotendeels langs de Donau.
Net als jullie in Nederland hebben wij het ook lekker warm gehad. Op die warme dagen probeerden we vroeg te vertrekken en 's avonds af te koelen in de rivier.
De grote basiliek in Esztergom (Gran) Hongarije heeft veel indruk gemaakt op Conny, Arie geniet vooral van de vestingstadjes en kastelen onderweg.
We trappen weer vrolijk verder en houden jullie op de hoogte.

Groetjes Conny en Arie 

Lees meer over Gerard Kerkhof.

Direct na afloop van de marathon in Berlijn en onder het genot van wat biertjes werden er met de groep meteen plannen gemaakt voor een nieuwe - korte termijn - uitdaging. Door de COVID perikelen konden we daar helaas geen invulling aan geven. Op een verjaardagsfeestje bij de familie Vermeer, wederom onder het genot van wat biertjes, samen met Hans het alternatief bedacht om met onze vrouwen een gezellig weekendje Parijs te gaan doen in combinatie met het lopen van de marathon van Parijs die gepland stond op zondag 3 april. De volgende dag meteen maar inschrijven om de plannen te bestendigen. Yes, we gaan weer wat doen!

En voor je het weet is het dan weer zover. In het startvak nog even snel de 3 allesbepalende randvoorwaarden checken en afvinken. Heb ik genoeg getraind? Yes, ik denk het wel, alhoewel m’n 50k per week volgens de boeken eigenlijk het minimum zou moeten zijn om fatsoenlijk een marathon te kunnen volbrengen. Ben ik voldoende uitgerust en sta ik te stuiteren in het startvak? Uuhhh, ik denk van wel, maar dat stuiteren laat ik maar achterwege. Ben ik volgetankt? Tsja, ik ben geen grote eter, maar probeer de dagen voor een marathon wel wat aandacht te hebben voor voldoende benzine. Het checken en afvinken heeft eigenlijk al geen zin meer. Onze wave komt in beweging en strak volgens plan beginnen we om 09:20 uur aan ons avontuur!

Het was met een paar graden boven nul en een flauw windje koud weer in Parijs. Dat leverde wat kledingstress op, maar nu we weg zijn blijken we wel de juiste keuze te hebben gemaakt. Een lange broek, thermoshirt en een shirtje er overheen. Vanaf de start op de Champs Elysées lopen we oostwaarts via de Place de la Concorde en Place de la Bastille naar het Bois de Vincennes. Vervolgens draaien we weer om terug naar het westen en lopen we een lang stuk langs de Seine met veel enthousiast publiek. Werkelijk een schitterende route met veel herkenningspunten en super mooi om deze nu op een ander, unieke, manier te ervaren.

Langs de Seine op zo’n 30, 32k beginnen m’n beentjes wat te protesteren. Nu heb ik die 4 uur grens al langere tijd los gelaten en stel mezelf vooral als doel om netjes te blijven lopen en vooral te genieten, maar dit was wel heel vroeg in het avontuur. Na moed (het inschrijven) en toewijding (het harde trainen) werd de derde benodigde eigenschap voor het fatsoenlijk lopen van een marathon op de proef gesteld: veerkracht! Ik moet mezelf echt toespreken dat het allemaal nog niet zo erg gesteld is met de beentjes. Gewoon stap voor stap doorgaan en niet toegeven aan de vurige wens van het kadaver om te gaan wandelen!

Na een uurtje houthakken op het vals plat van het Bois de Boulogne kom ik nu toch echt in de buurt van de finish. Een paar honderd meter voor de finish staan Sandra en Helma me aan te moedigen; wat een geweldig moment (zie foto, met dank aan Helma)! De laatste meters zijn ingezet en je bedenkt dat het wel eens de laatste marathon zou kunnen zijn (dat gevoel heb ik wel vaker...). Dan word je wat baldadig en overmoedig en heb je nog net geen “shirt uit en zwaaien” momentje, maar de euforie zorgt er wel voor dat er kramp in m’n linker hamstrings dreigt. Shit, dat gun ik de Franse toeschouwers niet. Even kort inhouden en vervolgens dik genietend de laatste meters volbrengen. Yes, het is weer gelukt. Het mentale/fysieke spelletje is gespeeld en het doorzettingsvermogen beproefd! M’n doel (niet houthakken, maar netjes blijven lopen) heb ik weliswaar niet gehaald, maar heb wel met heel veel plezier weer een onvergetelijk avontuur beleefd!

Na de finish vinden Hans en ik elkaar weer snel en strompelen we rustig terug naar ons hotel. We proberen te begrijpen waarom het gegaan is zoals het is gegaan, maar we komen er niet helemaal uit. Ook al denk je te hebben voldaan aan de 3 randvoorwaarden, dat onvoorspelbare in de marthon blijft me mateloos boeien! De evaluatie gaat die avond nog verder door onder het genot van veel gezelligheid, lekker eten en drinken.

Tsja, dan komt natuurlijk de hamvraag wat de volgende marathon moet gaan worden. Na de marathons van New York City, Amsterdam, Barcelona, Rome, Berlijn, Jungfrau, Eindhoven, Gent, Westland, Duifpolder en Rotterdam, mag die van Londen eigenlijk niet ontbreken. Deze staat ook bij andere Thoffers op het verlanglijstje. Het idee is dan ook om deze met een groep Thoffers (georganiseerd) op 23 april 2023 te gaan doen. Laat maar weten of je hier ook warm voor loopt!

Met sportieve groet, Philip.

Na drie jaar afwezigheid wordt op Koningsdag ook weer de Groene Oaseloop gelopen! Het traditionele hardloopevenement is altijd een van de hoogtepunten van Koningsdag en brengt honderden mensen op de been, zowel kinderen, jongeren als senioren. Voor een goed en veilig verloop van de Groene Oaseloop hebben we wel enige hulp nodig. De organisatie, bestaande uit Therry Hanemaaijer, Wil Lantinga en Fred Louter, is op zoek naar mensen die zich een paar uurtjes willen inzetten voor de volgende functies/werkzaamheden:

• Inschrijvers
• Verkeersregelaars
• Opbouw start en finish
• Voor- en achterfietsers
• Tijdsregistratie
• Opvang jeugd
• Drankpost Kwakelweg
• Uitdelers medailles
• Overige werkzaamheden

Help ook mee en meld je aan bij Therry Hanemaaijer via een belletje naar 06-17368638 of via een e-mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Of schiet Wil of Fred gewoon even aan. Namens alle deelnemers heel veel dank!

Lees meer over Hans van Veen.

Heel even nog, hou vol!

Het nieuwe trainingsschema 2021 Q2 is weer geplaatst in de rubriek trainingsschema’s.

Wij missen jullie ook! Het licht aan de eind van de tunnel wordt langzaam zichtbaar, dus…

Heel even nog, hou vol!

Blijf trainen, blijf hardlopen, blijf powerwalken, blijf bewegen.

Wij hopen jullie weer gauw op de trainingen te kunnen/mogen zien.

De trainers