Zondag 26 augustus doen wij mee aan de Ironman van Canada. We vertrekken op woensdag 22 augustus naar Vancouver en nemen een binnenlandse vlucht naar Kelowna. De wedstrijd vindt plaats in de provincie British Colombia en het dorpje heet Penticton, ca. 450 km oostelijk van Vancouver. In de winter schijnt het daar een dooie boel te zijn, maar in de zomer is het een hotspot. De week van de Ironman staat het dorp op zijn kop en is het één groot feest. De inwoners helpen mee aan de wedstrijd, zij stellen bedden aan de atleten beschikbaar in de vorm van een Bed & Breakfast en ze staan van het begin tot het eind aan te moedigen! Om 07.00 u 's ochtends luidt het startschot voor 3000 atleten om aan de 3,8 km zwemmen, 180 km fietsen en 42,195m lopen te beginnen. Het fietsen is 1 grote ronde met wat leuke hoogteverschilletjes zie hieronder. Men kan ons volgen via http://www.ironman.com/ironmanlive of www.ironman.ca. De start is om 16.00 u Nederlandse tijd ivm 9 uur tijdsverschil.

De meesten in Maasland en omstreken zullen ons wel een keer gespot hebben, al was het niet ploeterend op de racefiets, dan was het wel al zwaar bezweet hardlopend of met de zwemtas onder de armen fietsend naar de Boonervliet. Het zwemmen deden we 2x in de week, starten bij de rijksweg en zwemmen naar hoge bruggetje bij de Foppenplas en 1x zelfs doorgedobberd naar het Jachthuis. Daar klommen we het terras op, gooiden een cappucchino achterover en doken het water weer in. Die ene keer was Dinie er ook bij,kan geen toeval zijn! Zij kwam ons vanaf het bruggetje vergezellen!

Racefietsen is vooral leuk als de zon volop schijnt en er staat een zwak verkoelend windje. Wij hebben haast alleen maar gefietst terwijl er een stormachtige wind stond en of er viel een spatje of zelfs een bui regen.

Inmiddels is geen enkel stukje fietspad meer onbekend terrein, want om aan de kilometers te komen moesten we hier en daar wat extra ommetjes maken.

Onze buurman zag ons in Bodegraven fietsen en begon spontaan aan zichzelf te twijfelen of hij niet aan het hallucineren was.

Lopen ging nog het beste, lekker temperatuurtje en af en toe een drup regen. Doordat we van het voorjaar de marathon van Barcelona hebben gelopen, was de basis al gelegd. En dat scheelt een hele grote slok op een borrel (als je na de marathon wel voldoende rust hebt genomen)! Maar toch een aantal keer 25-30 km gelopen.

Waar we ons nog het meest druk om maken is de massale zwemstart! Het meer is wel breed, maar iedereen (3.000 atleten) moet toch naar 1 punt!

Aangezien wij gemiddelde zwemmers zijn, belanden we in de middenmoot ....hellup!

Als we dit overleven, dan staat in Vancouver ons huis op wielen klaar en kunnen we 3 weken bijkomen!