Marathonbeleving van de supporters

Op zondagochtend hadden wij (Yvonne en ik) om 8:45 uur de bus richting Rotterdam en zo stonden wij om 9:15 uur bij de start van de marathon. Ik was een beetje overweldigd door de grote hoeveelheid mensen die allemaal nog naar hun startvak moesten en werd zelfs voor hen een beetje zenuwachtig of ze wel op tijd zouden zijn voor Lee Towers. Wij stonden in de bocht naar de Coolsingel voor de finish van de kwartmarathon. Na een leuke conversatie met een ingehuurde fotografe, kwam na een half uur de eerste loper aan gesprint. Jeetje, wat liep die hard! Op 300 meter daarna kwam pas nummer twee. Na 37 minuten en een beetje kwam als tweede dame een studiegenootje van mij voorbij die ik natuurlijk heel hard heb aangemoedigd. Daarna was het zoeken begonnen naar Nicole om ook haar toe te juichen. Ondertussen had Kelly zich bij onze supportersgroep gevoegd. Toen was het de beurt aan de marathonlopers en gingen wij als een speer met de metro naar Zuidplein (maar wij waren niet alleen, net makke schapen in een hokje, lekker proppen). Eenmaal bij Zuidplein kwam de kopgroep al langs (en ja ik heb gewoon Abdi Nageeye voorbij zien rennen!, die andere hardlopers herkende ik niet) en gingen wij op naar het 16 km punt.
Het werd daar al aardig druk, maar wij wisten een mooi plekje te bemachtigen. Na de pacer van de 3:10 zagen wij als eerst Theo voorbij komen nog fris en fruitig, alhoewel toch al een beetje een zweethoofd. Als ik de volgorde goed heb onthouden, kwam daarna Mark voorbij ook nog zo soepel.
Toen was de beurt aan Niels en Marinda (mijn zwager met loopmaatje) bij wie het heel goed ging en zij kwamen met een high five voorbij. Nog geen 100 meter daarachter liep Jacco, wat best grappig was aangezien Niels en Jacco in het zelfde team van de MLL lopen. Ook Silvano en Johan hebben wij hier gezien.

Vervolgens hebben wij ons 50 meter verplaatst naar het 20 km punt om daar weer Theo aan te moedigen, Mark was hier op wonderbaarlijke wijze even verdwenen, Niels en Marinda hadden wij ook bijna gemist (onze aandacht was al een beetje aan het verslappen), Jacco en Silvano hebben wel van onze aanmoediging kunnen genieten.
Daarna weer snel terug naar het 16 km punt, want daar kwamen José (die heel hard water nodig had) en Caitlyn (dochter van Kelly die haar eerste marathon liep) al aan.

Wij moesten daarna behoorlijk opschieten om richting het centrum van Rotterdam te gaan naar het 40 km punt, waarbij wij weer als makke schapen in de metro stonden. Veel mensen hadden blijkbaar hetzelfde idee… Ook daar vonden wij een mooie plaats om zowel de lopers te zien die nog naar het bos moesten als de lopers die er echt heel bijna waren. Wij hadden daar het idee dat wij redelijk aan het verfikken waren en kregen toen oprecht medelijden met de mensen die aan het rennen waren (maar ja joh, doen ze toch zelluf).
Eigenlijk was daar heel snel Theo alweer, gemakkelijk te herkennen aan zijn Theo-loopje, nu toch echt doorwater nat van zweet of water, wie zal het zeggen. Daarna was daar ook ineens Mark weer als uit de hoge hoed getoverd. Opeens zagen wij op het 30 km punt Rob van Noordt, die voor zijn doen slakjes op had, maar met iemand samen de marathon liep (goed bezig Rob!)
Ondertussen zouden Niels en Marinda ook voorbij moeten komen, maar door de vele mensen hebben wij hen op dit punt helaas gemist. Gelukkig kwam Jacco wel nog best soepel even een banaantje etend voorbij gelopen. Hij vroeg zich of hij nu naar links of rechts moest, dus ik nog serieus antwoorden 'Nou naar rechts', waarop hij zei, 'Ik volg die andere mensen wel'. Ineens zag ik Jolanda ook voorbij komen die wij vervolgens konden toejuichen. Silvano kwam daarna ook voorbij, maar werd hier ineens vergezeld door Bram (Bram, waar kwam jij ineens vandaan, jongen? Ik had je nog helemaal niet gezien).
Toen was het op naar de Coolsingel, de finish! Per toeval zagen wij Niels en Marinda met een medaille om de nek, Marinda nog top fris, Niels iets minder, maar wel okee. Door Edwine werd ons verteld dat José op 28 km was gestopt, dus die hoefden wij niet meer te zoeken. Caitlyn was wel nog in de race en samen met een super trotse moeder Kelly hebben wij haar opgewacht.

Maar ja, er liepen natuurlijk nog veel meer mensen die wij niet hebben gezien. Zij waren dan sneller dan de metro (hé Paul en Harm!) of wij hebben jullie tussen al die andere mensen gewoon niet gezien (iedereen ziet er ook zo hetzelfde uit (t-shirt, korte broek en hardloopschoenen, dat is best moeilijk onderscheiden hoor).
Alle lopers gefeliciteerd met jullie prestatie en bedankt voor de leuke dag die jullie ons bezorgd hebben!!

Ps. volgens mijn moeder kun je beter een marathon gaan lopen, want daar word je minder moe van dan zo een hele dag supporter zijn ?

Groetjes,

Martine