Oudejaarsdag is een mooie dag om met een hardloopwedstrijdje af te sluiten. Althans, dat vonden Hans Vermeer, Ronald van Mil, Theo van Vliet en ik (Fred Louter) maandag 31 december. Daarom reden we om half 11 vanuit Maasland op ons gemak naar Schoonhoven, waar de 36e editie van de Rabobank-Oliebollenloop op het programma stond. Het betrof (onder meer) een wedstrijd over 15 km, een prima afstand in voorbereiding op de Ruitenburg Halve Maassluis, die zondag 20 januari plaatsvindt.
Na voor de wedstrijd al met een fles bier te hebben geposeerd (de dop bleef er op hoor), klonk om 12.20 uur het startschot voor een wedstrijd die ons door een mooi, landelijk gedeelte van de Krimpenerwaard zou voeren. Omdat ik vaak progressief loop (sneller naarmate de wedstrijd vordert) was Ronald de eerste kilometers op zichtafstand voor mij te vinden. Theo en Hans liepen hun eigen race achter ons, waar je dan uiteraard niets van meekrijgt. Na een kilometer of twee sloot ik aan bij Ronald, waarna we circa vier kilometer samen zij aan zij rond de 4.07 liepen. Na 5 km gaf de klok 20.35 aan, een mooi tempo (4.07), wat voor mij comfortabel aanvoelde. Ronald gaf op dat moment, op mijn vraag hoe het ging, aan dat het ‘niet helemaal vanzelf ging’; in hardlopersjargon een verzachtende uitdrukking voor ‘ik heb het best wel zwaar’.
Op een lange rechte weg richting het 7,5 km-punt liep ik langzaam weg uit een groepje waarbij we ons aangesloten hadden. Ronald besloot helaas (samen kan je elkaar soms helpen en het is ook motiverend en gezelliger) niet met mij mee te gaan en het tempo van de groep te blijven volgen. Na het keerpunt rond 7,5 km, waarbij je elkaar dus tegemoet liep, kon je de verschillen goed zien. Ik zat zeker nog heel niet ver voor het groepje met Ronald, maar met nog slechts de helft te gaan en nog altijd comfortabel lopend, kon de echte versnelling gaan beginnen. Best wel een gokje, want de langere afstand is voor mij nog een beetje zoeken, na jarenlang de focus te hebben gehad op 5 en 10 km. Na 10 kilometer kwam ik door op circa 40.50 (4.05), wat betekende dat de tweede 5 km dus weer in iets meer dan 20 minuten (20.15) was gegaan. Met nog ‘slechts’ 5 km te gaan kon de rem er nu helemaal af. Zou ik dat volhouden tot de finish?
De kilometers vlogen echter lekker voorbij. De rondetijden schoten onder de 4-vlak en steeds meer lopers kon ik passeren. Het laatste groepje dat ik bijhaalde gebeurde rond kilometer 13, waarbij er een oudere, kale man in een katoenen trainingspak (!) liet blijken zich niet zomaar gewonnen te geven. Hij kon lang volgen, maar zo’n 1,5 kilometer voor de finish ‘voelde’ ik dat er een gaatje ontstond, dat bij de finish was opgelopen tot ongeveer 15 seconden. De laatste 2 kilometer werden verslonden in 3.46, wat de netto eindtijd bracht op 1.00.11, een prachttijd, met een gemiddelde van zo’n 4 minuten per kilometer. Uitermate tevreden kwam ik over de finish. Niet veel later finishte ook Ronald, die uitkwam op een tijd van 1.01.51, kort daarna gevolgd door Theo (1.07.38) en Hans (1.08.59), die ook heerlijk hadden gelopen.
Na een verkwikkende douche, een zouteloze erwtensoep en een smakelijk broodje worst, reden we weer huiswaarts, met het vertrouwen dat we richting de Ruitenburg Halve Maassluis een mooie stap voorwaarts hadden gezet.