Nadat ik op Texel de 60km en op Sardinie de marathon had gelopen, ging ik eens kijken of er nog een ander leuk eiland was, waar ’n leuk loopje was. Zo kwam ik bij IJsland terecht, en wel de marathon van Reykjavik. Het leek man Kees ook een goed plan, want er kon meteen een mooie vakantie van gemaakt worden. Dus deze zomer moest er toch wel wat getraind worden en dat viel niet altijd mee, in Frankrijk erg heet en steile bergen en later hier in Maasland ook zo heet. Maar niet zeuren, je hebt er tenslotte zelf voor gekozen. Op 21 aug. Vertrokken we naar Reykjavik. 23 aug. Naar de Expo, die verrassend groot en leuk was en dan zaterdag 24 aug. Vroeg uit bed, even eten, dan aankleden. Regen, harde wind en slechts 9 graden, wat trekken we aan….? Niet te lang nadenken, kort broekje, shirtje met korte mouw en THOF hemdje eroverheen !
Bij de start was het nog rustig. Zag mensen met borden lopen met tijden erop, de snelste was <4.10 en ik dacht nog, nou, ik zal toch wel onder de 4 uur 10 min lopen…. Dus in vak 1 gaan staan…(bleek dus sneller als 4.10min/km te zijn…Oh !). Ik had zelf gedacht tussen de 3uur20 en 3uur30 te lopen, maar vanwege het weer en het heuvelachtige parcours, had ik mijn doel op 3uur30 gezet. De hele en de halve marathon vertrokken tegelijk. Vind ik toch wel lastig want je gaat dan makkelijk te snel van start. We gingen eerst door een woonwijk, daar stonden alle bewoners op de stoep en sloegen met lepels op potten en pannen, GAAF! Dan langs de buitenkant van Reykjavik, langs zee, er staan allerlei bandjes langs de weg.
Het lopen ging erg makkelijk terwijl ik toch 4.35min/km liep,als ik zo ontspannen kan lopen, dan maar zien hoe ’t gaat en zo lang mogelijk volhouden. Bij 13 km staat Kees met een gelletje. We lopen een lus en dus kom ik bij 19km weer langs. Kees gaat een bakkie koffie drinken en zal rond 12 uur bij de finish zijn om mij binnen te halen. De hele en de halve marathon splitsen hier en ik loop nu plots bijna alleen. Er komt een duitser naast me lopen, hij vraagt wel veel en ik antwoord weinig. Hij gaat mij “hazen”maar ik loop hem al snel voorbij…. Op naar de volgende, een Portugees, waar ik een flink stuk met meeloop, om en om voorop, tegen de wind. Maar bij 33km ben ik hem ineens kwijt.
Ik kan mijn tempo lekker volhouden en zo haal ik toch telkens weer iemand in. Maar de kuiten beginnen ook bij mij nu wel wat strak te staan, maarja ’t was al 38km, dus …. Het enige wat ik nu nog dacht was, lopen, lopen, lopen…39km…lopen, lopen, lopen, jeetje wat duurt deze km lang.. Oh, al 41km, nu alles eruit persen en even genieten van de juichende mensen bij de finish! En wow, 3.16.36 ik ben echt blij… zo snel had ik niet gedacht en Kees ook niet, want als hij bij de finish komt loop ik al met m’n medaille om, haha…
En wat blijkt, ik ben als 4e dame gefinisht, en ben 1e in m’n leeftijdscat. En dus krijg ik nog een glazen standaard als aandenken (toch wel leuk!).
Kortom, een mooie marathon in een mooi en bijzonder land.
Angeli de Koning
