Irene, Trudy, Ineke en ik hadden er al wat fiets- en zwemtraining op zitten voor de afgelopen Off Road Triathlon in Vlaardingen. Deze hadden we voor de tweede keer, wéér als team gedaan. Lekker sociaal op elkaar wachten met fietsen en lopen en gezamenlijk finishen. Maar de Thof triathlon zou ieder voor zich worden. Ook wij gingen weer door met training. Dit werden gezellige fietstochtjes, poedelen in het vieze, soms koude, water en daarna altijd tijd voor een bakkie koffie of thee. Na de Off Road in Vlaardingen was het idee ontstaan om als team ook zo’n handig triathlonpakje aan te schaffen. Want dat scheelde weer in tijd. Dus afgelopen week naar Barendrecht getogen daar zat dé winkel volgens de kenners. Op de triahtlon afdeling stoven de dames naar de roze pakjes en ik dacht “oh nee hé, niet als een rose, zoete K3 ehh K4 door de Maaslandse polders”. Maar ik werd snel over de streep getrokken, en zeg nou zelf, ze staan geweldig!! Dus inpakken en wegwezen.
Eindelijk het is zaterdag. Hoewel we pas om twee uur op het ODO terrein verzamelen heb ik vandaag verder niets gepland om me, jawel “zo rustig mogelijk” voor te bereiden. Het weer ziet er goed uit. Nu maar hopen dat het zo blijft en dat dit de beloofde opklaringen uit het westen al zijn die ze voorspeld hebben. Maar na een uur barsten de buien los. Ik maak me niet druk na twee keer een Off Road triathlon te hebben gedaan in de regen. Maar voor de organisatie, de vrijwilligers en onze surporters is dit minder. En aangezien er ook drie vrijwilligers bij ons thuis rondlopen met ook de nodige voorbereiding, wel of geen regenpak en oh ja nog even wat eten. Begonnen bij mij de zenuwen toch door mijn lijf te gieren en kreeg ik geen hap door mijn keel. En hijs ik me maar in mijn roze pakkie.
Kwart over twee schrijf ik me in. Het loopt hier gesmeerd. Half drie is de briefing, luid en duidelijk. Én het is droog. Met zijn allen rijden we gezellig naar de Kwakelweg om onze fietsen bij het wisselpunt zwemmen / fietsen te parkeren. Ik tref mijn voorbereidingen, loopschoenen, sokken, handdoekje erop, of tóch alles in de plastic tas dan blijft het nog droog voor als er wéér een bui los barst. Helm aan het stuur handschoenen erin, mijn band met mijn nummer en jawel, zonnebril erbij. Het shirt kan ik achterwege laten want ik heb mijn roze pakje aan. Dus ook geen gesjor aan een shirt op een nat lijf dat kan weer tientallen seconden schelen! Met windkracht 5 tegenwind lopen we naar de start van het zwemmen en zie je aan de enorme optocht dat de opkomst groot is. Ik heb er helemaal zin in en ben gelukkig op tijd in het water voor het startschot. En nu zwemmen! Niet te gek want anders schiet de kramp erin en lig ik eruit. Het gaat goed. De Kwakelbrug komt dichterbij en dan nóg een lang stuk. Ik weet het nog van vorig jaar en heb me erop ingesteld. Mijn benen voelen goed en ik ga krachtiger zwemmen dan krijg ik Ron van de Berg in mijn vizier en ik denk, die ga ik pakken! Één keer winnen van Ron? Dan is dit mijn kans. Jammer!!, Bart had waarschijnlijk dezelfde gedachte en stapte samen met hem uit het water. Ach ja derde achter Ron is ook niet slecht. Bedankt lyzette en Sandra voor de hulp, ik ben altijd een beetje wiebelig als ik op de kant kom. Voor mijn gevoel zit ik binnen no time op de fiets. Eerst lekker rustig rondgaan en acclimatiseren, wat drinken en dan gaan. Enthousiaste vrijwilligers wijzen ons de weg en roepen bemoedigende woorden. Vanuit Schipluiden hebben we tegenwind en ik stoemp me erdoor. Het gaat goed, oké het gaat wat langzamer. Op de Kapteinlaan vlieg ik naar het keerpunt waar ik enthousiast aangemoedigd word door Marco en Pieter. Zo! We zijn op de helft! Ik fiets nog een keer heen en weer en de buien barsten los. Aan het eind van de Kwakelweg begint het ook te onweren. Wat gaan ze doen, aflasten? Samen met Ian rijd ik een wedstrijdje en roepen wat naar elkaar, dat leid af. Want ik word toch knap zenuwachtig van het onweer boven me. Daardoor hebben we het laatste stuk ook mooi nog even kunnen versnellen. Ik hang mijn fiets aan het rek. Ik wissel geen schoenen, dat is me vorig jaar niet goed bevallen. Dat koste teveel tijd naar mijn zin. Ik ben blij met het water en een stukje banaan. En begin rustig met lopen, het voelt goed en ga het tempo verhogen. Twee keer rondje Maaslandse bos. Het eerste rondje gaat beter dan vorig jaar en ik heb het helemaal naar mijn zin. Als ik aan mijn tweede rondje begin kom ik bij de volkstuinen in tegenovergestelde richting een aantal cracks tegen en ik denk, zo, die zijn klaar. Maar ik ook, nog minder dan één rondje. Ik ga nog maar eens versnellen want het gaat goed. En wat gebeurt er, ik ben er bijna en de cracks van zonet moéten nóg een rondje. Dit ga ik meemaken ik finish vóór A-lopers!! Ik vlieg vooruit ik zie de klok en trek er nog een sprintje uit. Helemaal blij ben ik met mijn PR én met mijn roze pakkie, het scheelde minuten……!!!
De BBQ was goed, het bier smaakte prima en met nog een verrassingselement, het nieuwe Thof logo en een nieuw Thof shirt was ook de avond weer meer dan geslaagd! En de muziek? Die was zoals altijd om uit je dak te gaan. Thoffers bedankt!!
Carola, Burt en Rob bedankt voor de organisatie van deze geweldige, waanzinnige, supermooie dag. En alle vrijwilligers en supporters bedankt!! Jullie waren ook bikkels in weer en wind!
Groetjes Petra