Dit wordt mijn eerste, échte 10-kilometer. Ik weet mijn 10-kilometertijd alleen van mijn ‘langere' duurlopen en prestatielopen. Dit wordt voor mij dus een unieke loop.
Bij de start zag ik nog Martin Haring, maar voor de rest zag ik geen Thoffers in de startlinie staan. Stipt om 1100 uur klonk het startschot. Het parkoers van de Kopjesloop ligt in het recreatiegebied ‘De Delftse Hout' en is vrijwel autovrij. Er wordt in rondes van 5-kilometer gelopen en je mag maximaal 3 rondes lopen.
Zoals elke wedstrijd is de start rommelig, je moet in je ritme komen, je positie veroveren en kijken of je in een goed groepje kan komen. Echte rust is er nooit. De lopers komen en de lopers gaan. Demarreren is besmettelijk. Keer op keer kiezen lopers hun kans om te ontsnappen aan de meute. Adrenaline stroomt dan als een golf door het peloton.
Ik had iemand op het oog die voorbij kwam in een voor mij ogenschijnlijk mooi tempo. Dit tempo was van korte duur, want op een gegeven moment moest ik inhaken alsof de ‘Train à Grande Vitesse' langs raast. Ik haakte af en keek met lede ogen toe naar de explosie van kracht in het voorveld. Dan maar een andere groep zoeken.
Gevonden! Ik zag een groepje die 5 kilometer gingen lopen. Het tempo was daardoor goed. Lekker die hazen! Aan het begin waren de paden vrij smal en er was veel geduw en getrek. Doordat er veel plassen en ook takken op de weg lagen, maakte enkele lopers onverwachtse bokkensprongen. Het was uitkijken geblazen. "Route en mauvais etat"!?!
De kilometers stonden keuring aangegeven en zo kon je je tempo goed ik de gaten houden. Omdat ik geen idee had wat ik zou kunnen lopen, heb ik aan het begin het tempo enigszins getemporiseerd. Het parcours was mooi, rustig en de rondes werden opgeleukt door Afrikaans klinkende percussiemuziek van een live spelende band. Dit gaf een prettige sfeer en extra energie!
Na 5-kilometer vielen mijn medelopers weg. De drankpost door en toen liep ik moederziel alleen en met mijn kanis recht in de wind. Er was geen groepje waarin ik mee/in kon lopen. Ik draaide met de wind in de rug en ik dacht er even over na om er vandoor te gaan zodat ik mijn pr wat kon aanscherpen. Die gedachte zat nog in mijn linker hersenhelft en toen draaide ik weer vol in de wind. Toch nog maar even wachten. Bij kilometer 7 zag ik mijn loopmaat ongeveer 250 meter voor mij lopen. Ik voerde mijn tempo op en hij werd mijn doelwit avant-la-lettre. Ik demarreerde en demarreerde, maar het voelde alsof ik geen meter dichterbij kwam.
Eindelijk de 9-kilometer aanduiding. Ik zet mijn eindspurt in. Alles telt op het gekozen moment. De wind, de regen, de weg en de meters tot de meet. Ik geef alles! Ik spurt over de streep alsof ik Carl Lewis ben. Eindtijd 45:29 (mijn loopmaat 44:33). Voor mijn debuut niet slecht, maar stiekem had ik toch op een tijd onder de 45 minuten gehoopt! Er is nog hoop. De 4:33 per kilometer heb ik écht mede te danken aan de zaterdagmiddag intervaltrainingen van Lex! Een aanrader dus.