Tamara, leuk dat je mij de loopschoen hebt gegeven. Je vraag over mijn belevenis van de Marathon van Rotterdam zal ik met veel plezier beantwoorden.

Op 23 februari 1972 ben ik geboren in Schiedam. Sporten deed ik ook van kleins af aan. Mijn meest favoriete sporten waren Jazzballet en, jawel, Kyokushin Karate. Een prima combinatie! ;-)

Mijn liefde voor het hardlopen heb ik van mijn vader meegekregen. Hij heeft 10 x de Marathon van Rotterdam gelopen en ik was daar dan ook altijd bij. Als zeer fanatieke toeschouwer wel te verstaan.

Op tweede kerstdag in 1996 heb ik mijn man, Adwin van der Burgh, op het ijs leren kennen. Al snel daarna verliet ik mijn huis in Schiedam en ging ik in Maasland wonen. Wij zijn alweer meer dan 10 jaar gelukkig getrouwd en zijn inmiddels trotse ouders van twee lieve dochters, Noa en Sophie.

In Maasland werd ik lid van tennisvereniging de Commandeur en hardloopvereniging Thof. Als ik heel eerlijk ben was ik geen trouwe trainster. Ik kon heel veel belangrijke redenen bedenken om een training over te slaan. Tot we in 2009 besloten om de halve marathon van Etten-Leur onder leiding van Frans Plieger te gaan lopen.

Vervolgens had ik nog een aantal halve Marathons gelopen. Diep in mijn hart wilde ik ook één keer die euforie voelen van een hele Marathon. Ellen vroeg mij afgelopen december om samen met Tineke deze grote uitdaging aan te gaan.

14-03-2014 zou ik precies 42 jaar en bijna 2 maanden zijn en laat de afstand van de Marathon nou 42 kilometer en bijna 200 meter zijn. Dus …… This is the moment!!
Ik zag als een berg op tegen de vele trainingen. En ook aan de nieuwe levensstijl moest ik toch wel een beetje wennen. Wat vroeger naar bed, een wijntje minder en niet alle leuke feestjes meer af gaan.
Maar ik kan hierbij zeggen, dat dat dubbel en dwars waard was! Al die lieve aangekondigde en niet-aangekondigde toeschouwers! Dat is echt overweldigd. Éen groot feest!
Wat was het een fantastische ervaring, Tamara. Ik zei, Once in A Life Time. Maar stiekem hoop ik toch nog een keertje mee te mogen doen!

Ik geef de loopschoen door aan Gerard. Gerard gaat 25 mei na 21 jaar weer de uitdaging aan om 21 km te gaan hardlopen. Graag wil ik weten hoe hij dat na 21 jaar weer heeft mogen ervaren!