Bedankt Mike voor het doorgeven van de befaamde loopschoen van Thof; ik was er al een beetje benauwd voor...maar wie wil nou niet in het illustere rijtje van de loopschoen staan? Dus toen ik op de website keek wat er op het het wensenlijstje van de trainer stond en van het eerste reactie ( nee toch hè ...) bekomen gelijk maar van start;
Als geboren en getogen Vlaardinger heb ik mijn schooltijd in die stad doorgebracht en ben ik al vroeg met een aantal vrienden gaan voetballen bij DVO'32. Althans ik hobbelde een beetje mee op het veld en was al blij als ik de bal raakte in plaats van de benen van de tegenstander. Ook al hebben de spitsen van toen nog knieschijfproblemen ik heb er een geweldige tijd gehad. Maar als het werk veel tijd gaat vragen en het meisje ook wat aandacht wil schieten de trainingen erbij in en het bierelftal heb je 't na een tijdje ook wel gezien. Na de verplichte militaire dienst in de financiële dienstverlening gerold, overigens noemde men dat toen nog verzekeringen, tja wat moest ik anders. Inmiddels ben ik alweer 23 jaar actief in deze branche waarvan 15 jaar als eigenaar van een bedrijf in hypotheken & verzekeringen.
Dat meisje dat soms ook wel aandacht wil heet Francisca en is gelukkig erg begripvol, geduldig en heeft een gigantisch incasserend vermogen want wij zijn inmiddels al zo'n 20 jaar getrouwd hebben drie uiteraard voorbeeldige kinderen Fabien, Mylène & Isabeau. Om mijn 'sportcarriere' wat leven in te blazen ben ik in navolging van de rest van de familie gaan paardrijden op manege Middenhof. Wij waren toen al verkast van Vlaardingen naar het mooie Maasland. De eerste les op de manege was een enerverende ervaring, ik had het idee dat ik in een paar minuten mijn gehele mannelijkheid had verziekt want je moet wel leren zitten op een paard, het zadel is knetterhard en een paardrijbroek kent geen zeem zoals in een wielrennersbroek....
In de zomer 2008 werd ik subtiel attent gemaakt op een advertentie in De Schakel over een beginnersgroep bij Thof Running. Of het nou was omdat het thuisfront zelf wilde bepalen wat ze keken op televisie of dat ze vonden er teveel over de broekriem hing weet ik niet maar na spontane aanmelding verscheen ik op een zondagmorgen met kilo's lood in mijn oude gympies bij de sporthal. Tot die dag had ik nul komma nul loopervaring, het leek mij ook helemaal niks om een beetje rond te rennen kom zeg ik had wel wat beters te doen. Maar na een paar weken had het hardloopvirus toegeslagen en wrong ik mij in allerlei bochten om geen training te missen. Paardrijden op dinsdagavond en op donderdagavond en zondagmorgen hardlopen. Na een paar halve marathons en enthousiast gemaakt door enkele cracks van de zondagmorgengroep had ik mijzelf ingeschreven voor de Marathon van Rotterdam. Met twee keer trainen in de week red je het niet dus na 10 jaar met plezier te hebben gereden verloor de paardensport een bijzonder getalenteerd ruiter.
Tja ruim 42 kilometer en wel tachtig keer gedacht dit doe ik nóóit meer maar op de Coolsingel ben je álles weer vergeten, wat een feest ! Inmiddels 3 marathons uitgelopen en ben er nu wel achter dat het hardlopen een gezonde verslaving is. Het blijft zooo leuk om een stukkie door de natuur te slenteren en erg gezellig om zo af en toe, na een lange duurloop, met je loopmaten na te genieten met koffie, portje & appeltaart.
Het leukste van de loopschoen is de volgende schrijver aanwijzen, geweldig ! Hier heb ik het langste over nagedacht en het viel mij op dat er een aantal lopers niet op de trainingen verschijnen om uit beeld te blijven ? Ik zou er wel een stuk of 7 willen noemen maar geef de loopschoen door aan een Thoffer van het 1e uur, de snelste oma van Maasland die een onwijs lekkere appeltaart kan bakken; Dinie van Berkel.