Marja hoefde
niet lang na te denken aan wie ze de loopschoen zou geven. Wanneer er iemand op
een trainingsavond brult dat ze de loopschoen nog nooit heeft gehad is de keuze
natuurlijk snel gemaakt. Nu kan ik beter praten dan schrijven, dus ik hoop dat
er wat zinnigs op papier komt.

Ik loop al
een hele tijd hard en ben begonnen bij Olympus tijdens hun lopersprojecten. Ik
zag in het zwembad van De Lier (daar woonde ik lang geleden) een affiche hangen
en dacht: “van hardlopen wordt je vast niet zo nat als van zwemmen”. Want laten
we eerlijk zijn, dat is toch een groot nadeel van een zwembad.

Daar begon
ik mijn eerste training met 6 x 2 min dribbelen en daar tussendoor 5 minuten
wandelen. Ik durfde het aan Wim bijna niet te vertellen. Zeker niet dat ik er
ook nog spierpijn van had gekregen.

Maar na 12
weken liep ik wel mooi 5 km door de straten van Naaldwijk en het hardloopvirus
zat in me en is er nooit meer verdwenen. Na het lopersproject ben ik lid
geworden van Olympus en heb ik daar jaren getraind bij Jan Robbemond. In de
zomer altijd op locatie lekker naar Kijkduin of Hoek van Holland. Ook was het
erg leuk om op de baan een 100 meter of een 400 meter te lopen.

Nadat ik
kinderen kreeg en er ook nog een leuke hardloopclub in Maasland kwam ben ik
daar eens gaan kijken en er nooit meer weggegaan.

Wat is er nu
zo leuk bij Thof? Zijn het de opmerkingen die je tijdens de training naar je
hoofd krijgt geslingerd? Bijvoorbeeld: “Margreet als je je voeten eens optilt
ga je nog echt een keer vooruit.” Of wanneer je een keer in de B groep wil gaan
lopen: “ben je verkeerd wakker geworden vanochtend.” of “Je versnelling is nog
langzamer dan je duurlooptempo.”.

Nee dat is
het niet, hoewel ik er altijd hartelijk om moet lachen. Het is de kick om met
z’n allen lekker te draven door de polders en moe en voldaan de sporthal in te
komen.

Ook is het
erg leuk om water uit te delen op de Kwakel, wanneer er een wedstrijd in ons
dorp wordt gelopen. Zelf heb ik ook een aantal leuke loopjes gedaan. Een van de
mooiste  is al van 6 jaar terug denk ik: de
halve van Oostvoorne. Ook een aanrader is de 7 heuvelenloop in Nijmegen, en de
Berg tot Berg race in Wageningen.

En
natuurlijk “last but not  least”  de halve van 
Etten-Leur. Was natuurlijk helemaal niet de bedoeling om deze te lopen, maar
ja… Een trainer die zegt dat de halve van Etten-Leur minder zwaar is, dan een
zondagmorgen in de Wassenaarse duinen rennen. Als Petra Kerkhof daar nog aan
toevoegt dat je bij de halve pas mooi door de bossen loopt, en je deze mist als
je er maar 10 loopt. Gevolgd door: “Je geniet dan 2 x zo lang van het Brabantse
Landschap”. Dan gaat het toch kriebelen, en denk je al gauw: “ach, waarom
niet”. Dus startnummer voor de 10 km omzetten naar de halve, en starten.

Petra had
gelijk. Het was een heerlijke loop en tot 17 km puur genieten. Daarna was het
nog een pittig klimmetje de snelweg over en een lang stuk door de winkelstraat
van Etten-leur. Gelukkig staan er dan weer Thoffers aan te moedigen, en als
beloning mag je nog de vlag van de vereniging over de finish dragen. Dit moet
natuurlijk wel lachend en met opgeheven hoofd gebeuren en ik weet niet of dat
helemaal gelukt is. De foto’s zullen het wel laten zien.

Volgens mij
heb ik nu genoeg over mezelf op papier gezet en wordt het tijd om de loopschoen
door te geven. Dit doe ik aan een andere Poot die ook in de Werve woont en een
fantastische 10 heeft gelopen: Lisette, de schoen is voor jou.

Groetjes,

Margreet
Poot