De Kerstman heeft diverse malen op de deur geklopt van de thoffer die op tweede Kerstdag de Loopschoen zou verzorgen....

Helaas....jullie zullen hiervan (zeer waarschijnlijk) verstoken blijven .

Maar vandaag leesie de Loopschoen van Daisy !!!

Tekst 5 januari :

Ik kies Gerard Kerkhof uit voor de loopschoen omdat hij met een stalen gezicht iedereen door de grote plassen kan laten survivalen. Ik ben benieuwd wat hij verder nog in huis heeft.

Bedankt dat ik deze kerstversie van de loopschoen mag schrijven.

Ik wil jullie allemaal dan ook hele fijne kerstdagen en een sportief nieuwjaar toewensen.

Maar wie ben ik? Ik ben Daisy Ton en geboren op 08-08-1986 na een jonge jeugd in Naaldwijk ben ik verhuisd naar De Lier. Maar hoe kom je dan verzeilt in Maasland zou je denken? Nou dat zal ik je vertellen: want 1 mijn vriend Ronald Moerman komt uit Maasland en 2 De Lierse hardloopclub zat vol, maar bovenal 3 Maasland is gewoon een gezellig dorp.

Toen ik jonger was dacht ik dat ik later nooit zou gaan hardlopen. Al dat geren was niets voor mij. Ik vermaakte me op de scouting en op jazzballet. Samen met de jazz groep velen prijzen gewonnen, echt geweldig was dat. Toen ik 13 was en ging verhuizen naar De Lier, kon ik helaas niet op de jazz blijven. Ik ging op zoek naar een nieuwe sport. Mijn vader heeft altijd volleybal gespeeld, en toen ik in de Bazuin las dat ze nog meiden zochten, was voor mij de keuze snel gemaakt. Ik ging op volleybal. Geweldig vond ik dat. Lekker trainen en wedstrijdjes spelen en daarnaast training geven aan de mini’s/jeugd. Ik heb een hele leuke tijd gehad bij Vollier.

Naast de volleybal ben ik op meerdere malen aandringen van mijn leraar gaan hardlopen. In het begin verklaarde ik die man voor gek. Wie gaat er nou voor z’n plezier een beetje lopen rennen als een zot. Ik zag het mezelf nog niet zo druk doen. Maar toch maar toegezegd dat ik mee zou doen met de groep. Langzaam bouwden we het hardlopen op en een jaar later kon ik 5km aaneensluitend hardlopen. Maar dat is natuurlijk wel leuk om zo na schooltijd even te rennen maar je moest ook zelf trainen. Nou eerlijk gezegd vind ik lopen alleen verschrikkelijk, en heb ik mijn vriendin Wilma van Staalduijnen zover gekregen om samen met mij op maandagavond te gaan lopen. En zo deden we dat een aantal jaren. Tot mei 2008, de volleybal had zomerstop en ik wilde blijven sporten in de zomer. Zou ik gaan fitnissen of toch hardlopen bij een vereniging. Het werd het tweede. Bij Thof begonnen in de D. Dit waren hele gezellige avondjes. Nu loop ik dan in de C, hard werken, maar elke keer weer heerlijk als we klaar zijn.

Omdat ik volleybalde kon ik in de wintermaanden maar 1 keer hardlopen bij Thof. Afgelopen Oktober heb ik besloten om te stoppen met volleybal, en me helemaal te richten op hardlopen. Volleybal werd te intensief op sociaal niveau aangezien ik PDD-NOS heb. Dit is een autistische stoornis. Soms erg lastig voor mezelf, en soms wat vreemd voor een buitenstaander. Bij het lopen bij Thof heb ik hier bijna geen last van, en kan ik redelijk goed meekomen. Kortom ik heb het naar mijn zin bij Thof. Ook als ik straks ga verhuizen naar Den Hoorn, hoop ik dat ik nog bij Thof kan blijven lopen.

Tenslotte wil ik nog iedereen bedanken voor het maken van Thof tot een toffe vereniging.

Veel liefs, Daisy Ton