Vakantie of geen vakantie: de "Loopschoen" gaat allltijd door!!!!!!!!!!!!!!!!!
Deze editie is van Trees Groenewegen.
En ......heel verrassend......super-zomergast Edwin van Kersbergen is de volgende die wat over zichzelf gaat vertellen.....
Salvatore geeft aan mij zijn “loopschoen”door. Wat moet ik dáár nu weer mee? Ik woon al vanaf 1960 in Maasland, dus wie kent mij nog niet….. maarrr als hij nou mét die loopschoen ook nog wat van zijn hardloopsnelheid aan mij doorgeeft kan ik het natuurlijk wel aannemen. 3-2-1 en gó:
Mijn wieg stond in de “zondagse kamer” op de “Kluiska”nr 13, recht tegenover de fietsenmaker. Als jongste in ’n groot gezin van 9 kinderen ( 6 meiden-3 jongens) heb ik daar een goeie tijd gehad. In mijn herinnering was het een groot huis waar we met z’n elven in gewoond hebben. Enige jaren terug zijn we er met z’n allen nog ‘ns doorheen gelopen en was het toch wel klein naar de maatstaven van nu.
Op de plek waar tegenwoordig het Dienstencentrum, Pluspunt en jeu de boulesbaan liggen waren toen de kleuterschool, de scoutinghut met grasveld, de speeltuin van Mw. v.d.Tas en de ijsbaan gelegen, waar we heerlijk konden spelen. Een eldorado met weinig verkeer en volop speelkameraadjes in de buurt. Op 5 jarige leeftijd ben ik begonnen met turnen, wat ik met veel plezier tot m’n 27e heb volgehouden. Vele uren bracht ik door in de gymzaal op de balk, de brug, ringen etc. maar ook met jazzgymnastiek, lesgeven en nevenactiviteiten organiseren. Hardlopen kwam slechts 1 x per jaar om het hoekje kijken. Met Koninginnedag liepen mijn zussen en ik af en toe de 6 km mee, ongetraind en met veel spierpijn achteraf.
Tijdens de Sport en Speldagen van ’79 sloeg de vonk over en kreeg ik verkering met Jan. Hij had vroeger al een oogje op me, maar toen stond ik nog aan een touw vast in de speeltuin, waar mijn moeder me af en toe bij Mw. v.d. Tas stalde, die graag op mij lette.
Inmiddels zijn we 27 jaar getrouwd en hebben we een gezellige drukte met Anoek, Roel en Dik. Naast school en werk is sporten één van de belangrijkste bezigheden in huize Groenewegen en voetbal trekt bij de andere vier de meeste aandacht.
In 1999 vond ik het wel weer eens tijd worden om een nieuwe, sportieve uitdaging aan te gaan. Er kon wel een maatje af en een zuchtje lucht in de longen bij. Al enige jaren zag ik allerlei bekenden voorbij rennen in van die paarse Thof jackjes en dat wilde ik ook wel. Ons aller Bertus ontving me enthousiast bij de beginners in januari. Vol overgave van start, iets te fanatiek en in maart in beide kuiten een zweepslag. Da’s nou effe jammer, sindsdien is Irma vaak bezocht als het te gek wordt met de spieren. Zo heb ik dus bij Thof inmiddels m’n 2e lustrum erop zitten. Het paarse jack was er niet meer dus rende ik in rood/wit/blauw en tegenwoordig in het rood de wijde omtrek door. De C-groep is prima te doen, altijd een gezellig praatje waardoor je niet eens door hebt dat je er al weer 12 kilometer op hebt zitten. Ik loop maar 1x per week met Thof, donderdag train ik mijn stem in een koor, vind ik ook leuk om te doen.
In die 10 jaar Thof heb ik hier en daar een 10 km loop mee gedaan en inmiddels ook 3 x een halve marathon. De hele zit er denk niet in, het lijf en de spieren moeten het immers ook aan kunnen . Thof staat voor mij voor gezelligheid en een goed verenigingsgevoel. Of je nu hard of zacht gaat, bij een drankje of een feestje is het goed met elkaar vertoeven.
Naast hardlopen sla ik ook nog wel eens ’n balletje op de tennisbaan en ga ik sinds vorig jaar met Jan samen naar de sportschool. De eerste helft van de week werk ik in een apotheek in Vlaardingen, dus al met al hoef ik me geen moment te vervelen.
De volgende die de uitdaging van “de loopschoen van” mag aannemen is nieuwkomer en superhardloper Edwin van Kersbergen. Hij zit Paul de Koning al aardig op z’n hielen dus tijd om eens wat meer over hem te horen.
Gegroet en een zonnige vakantie toegewenst,
Trees Groenewegen-Paalvast