me op één of andere manier verdienstelijk maak in en rondom het huis, wil ik ook nog wel eens een beetje olie en gas produceren, zodat jullie allen na een hardlooptraining of wedstrijd een verdiende, warme douche kunnen nemen.
In 1973 ( de jeugdpuistes net opgedroogd ) leerde ik op een warme dag in augustus op het strand van de Hoek, een mooie, blonde Maaslandse kennen. Nadat ze mij had uitgelegd waar Maasland lag, ben ik in het dorp gekomen en heb haar,tot teleurstelling van velen, voor een jaar of tien weggehaald naar een ander dorp, waar het best wel leuk wonen is. Vraag het maar aan Petra Sluijter en ook Irene de Bloois weet sinds kort waar Abraham de mosterd haalt !!
Ik ben geboren en getogen in Pernis, onder de rook van de Shell en de scheepswerf van Niehuis en vd Berg, dus is het zo gek nog niet dat ik uiteindelijk in de Procesindustrie, gekoppeld aan de maritieme wereld, terecht ben gekomen. Mijn opleiding tot Proces-operator heb ik op de Bedrijfsschool van de Shell gehad. I.v.m. de leerplichtwet behoorde daar ook een halve dag sport bij. Die kregen we dan op de Vijfsluizen in Vlaardingen. Onze sportleraar daar was Tino Hoogendijk . Hij heeft ons laten kennismaken met diverse sporten en één daarvan was hardlopen. In het begin liepen we op de sintelbaan, later één of twee rondjes “tuinhuisjes”en nog later een rondje Kethel. Toen ik later in de volcontinuedienst kwam te werken, en dus op onregelmatige tijden vrij was, ben ik blijven hardlopen, want dat kun je best in je uppie doen. Jarenlang heb ik zo de conditie op peil gehouden, zonder trainingsschema’s of wat dan ook: zomaar voor de vuist weg en waar ik op dat moment zin in had. Toen ik echter het idee kreeg om ook eens een marathon te gaan lopen, vond ik toch wel dat er structuur in de trainingen moest komen. In het Vrije Volk had je toendertijd de rubriek “Born to Run”, waar diverse schema’s stonden die Dick van Zanten ( de Rotterdamse loopcoryfee ) had gemaakt. Eén daarvan heb ik gevolgd met als resultaat, een voor mij schitterende tijd van 3 uur 40, en het besef dat er voor mij geen tweede marathon meer in zou zitten, want ik heb er veel voor moeten doen en laten. Ook viel het mij niet mee om op m’n platform te trainen, want een duurloop van 2 uur, op een loopband, is wel ééntonig ( 47 tegeltjes verticaal en 83 horizontaal, op de muur tegenover me ) en het Helicopterdek is geen optie.
Op aanraden van m’n zwager ben ik toen eens met de nieuw opgerichte hardloopvereniging meegegaan. Dat is in eerste instantie wat verwaterd, maar in een later stadium ben ik toch lid van Thof geworden en tot op de dag van vandaag heb ik daar geen moment spijt van gehad. Je favoriete sport beoefenen met tal van verschillende, en daarbij ook nog leuke mensen, is erg fijn om te doen. Je hebt onder het lopen altijd wel een praatje of een heel gesprek met de medelopers en die worden in veel gevallen in de sporthal nog voortgezet . De trainingsavonden zelf zijn al leuk en daarbuiten zijn de activiteiten, zoals het jaarlijkse trainingskamp, zeer de moeite waard om aan mee te doen.
Door de jaren heen hebben wij met elkaar (met een lach en een traan )een vereninging opgebouwd waar we best trots op mogen zijn en waar ik me bijzonder thuis voel. Ik hoop nog lange tijd mee te mogen / kunnen lopen, en als er dan over een paar jaar een nieuwe catagorie buiten de A,B,C en D-groep zal bijkomen, die voor de trainingen zullen verzamelen in de hal van “Singelhof” dan ben ik erbij !!
Zoals hierboven al vermeld, ben ik door m’n zwager bij Thof terecht gekomen, daarom wil ik hem belonen door de Loopschoen aan hem door te geven, dus Peet Doelman, doe je best !!!