Tijdens mijn studie in Delft ben ik Janneke tegengekomen. Inmiddels zijn we al meer jaren getrouwd dan er op handen en voeten te tellen zijn. We hebben 3 kinderen, 2 van onszelf en een pleegzoon. Na enkele omzwervingen werkte ik jarenlang in Maassluis als architect. De eenmanszaak groeide een beetje en inmiddels heb ik een bureau in Rotterdam dat zich veelal bezig houdt met grootschalige bouwprojecten.

Nou zullen jullie denken, wat doet een Haagse Limburgse Maassluizer in Maasland? Het schijnt echter dat de stamvader van de van Leeuwens, ene Cornelis, in de zeventiende eeuw woonachtig was te de Lier, in het "Ambacht Maasland". Ik ben dus simpelweg naar huis gekomen, en nou zonder te willen slijmen, zo voelt het wel. Mijn oude droom om een keer een eigen optrekje te tekenen en te laten bouwen heb ik pas na 28 jaar kunnen realiseren aan de Trekkade. Je weet wel, dat huis waar altijd iemand staat te zwaaien als een Thofclubje langskomt.

Op sportief gebied ging het vaak wat minder in mijn leven, iets van twaalf ambachten, dertien ongelukken. Wat ik al niet geprobeerd heb! 

Maar zolang je beneden de 45 blijft is het makkelijk om een buikje te voorkomen. Daarna besefte ik dat er toch wat meer voor nodig is om een atletisch figuur te behouden. Ik kreeg het gevoel dat ik binnen enkele jaren zou dichtgroeien als ik er niet serieus wat aan ging doen.Via Frank Muuren kwam ik 2 jaar geleden als kersverse Maaslander bij het beginnersgroepje van Thof en wat bleek: ik vond het nog leuk ook.

Ondanks dat ik nu 2 keer in de week loop, en inmiddels op donderdag bij de C, is dat buikje er nog steeds. Heeft iemand misschien suggesties?

Bedenk wel dat fitness  een van mijn dertien sportieve ongelukken was.

Als ik nog  tijd over heb naast het werken, wonen, leven en lopen, dan probeer ik muziek te componeren. Eigenlijk is dat hetgene wat ik het allerliefst doe, maar er is moeilijk een bestaan mee op te bouwen.

Architectuur kan ook een enorme kick geven, maar muziek is toch van een andere dimensie. Ik kom er alleen zo weinig aan toe helaas.

Bij deze mijn loopschoen. Van A3 heb ik hem gekregen, maar het is niet het enige wat ze ons geeft. Momenteel bereidt ze Janneke en talloze vriendinnen voor op het lopen binnen de club zodat we binnenkort samen aan de gang kunnen. Tot dusverre was ons grootste geluk samen een cappuchino drinken, maar wellicht verandert dat straks in samen, romantisch lopen door de polder.

Ik geef de loopschoen door aan Gerry van Leeuwen (geen familie). Gerry, zet hem op! uhh, trek hem aan!

 

met  hardlopende groet,

 

Ron van Leeuwen