STIGGIE
Wie schetst mijn verbazing toen ik onlangs in het clubblad van de atletiekvereniging A.V. Fortuna te Vlaardingen de oproep las tot meer kopij, in het bijzonder de oproep tot mijn persoon, Mol is de naam. Wel mijne dames en heren atleten, jullie zullen ’t weten!Misschien en hopelijk herinneen jullie je mijn onthullende geschiedenissen over Pietertje die zo ontzettend hard kon lopen, over Thea en haar Noorse vriend Unnvind (die haar inmiddels aan de kant heeft gezet) en niet te vergeten over het Groningse boertje op klompen Hendrik Bertsema (die nu helaas geblesseerd is doordat hij over z’n klompen viel) en z’n vrouw Huubje (die hem nu extra verzorgt).
Een ander kleurrijk figuur in deze zo bijzondere vereniging heeft veel weg van Malle Pietje, kent U hem nog, het vriendje van Swiebertje. Zijn naam is, meen ik, Stiggie.Voor ’t Fortunese nageslacht heeft Stiggie al prima gezorgd: 2 jonge Stiggies presteren leuk bij de vereniging. Zijn echtvriendinnetje Henkie staat regelmatig met haar vrolijke snoet achter de bar en doet de omzet aardig stijgen.Stiggie had nog een vriendje, Achilles. Ik schrijf: had, want, heel triest, Achilles is pas geleden in een verre uithoek van dit land geliquideerd. Hopelijk is Stiggie daar weer snel overheen.Iets dergelijks heeft Stiggie al eens eerder meegemaakt. Jaren geleden was hij de trotse bezitter van een pony, die hij gestald had bij boer Wolf in de Zuidbuurt. Hij had er een karretje bij en ging wel eens uit rijden. Op een dag zat Stiggie prinsheerlijk op de bok. De pony echter voelde zich een slaafje en wilde zijn baasje zijn ware karakter tonen. Vrolijk tippelde hij door de straten met Stiggie achter zich aan in ’t karretje. Plotseling zette hij het op een lopen, recht op een muur af. Nét voor de muur draaide hij zich plots een slag om en liep langs de muur verder. Stiggie was echter niet meer te stuiten. Hij vloog met een boog over de kat en over de pony met z’n arme hoofd tegen de muur. In het ziekenhuis kon hij toen van de schrik bekomen.Na dit avontuur beperkte Stiggie zich maar tot auto’s, die wisselden met de regelmaat van de klok. Waar hij ze vandaan haalt: Joost mag het weten. Momenteel rijdt hij rond in een kikkergroen Kadett (maar het kan al weer verander zijn!). Stiggie is in de vereniging een geziene figuur. Hij wordt ook wel Scharreltje genoemd. Niet omdat hij Henkie ontrouw is, nee, dat zit wel goed. Maar als iemand iets nodig heeft: Stiggie zorgt ervoor. Van horloges tot shirtjes (gele!), van motorjacks tot schoeisel, van sprotvoedingtot de haring die hij ving toen hij jong was. Stiggie is net een blijmoedige jood; hij heet de ware handelsgeest. In de vereniging is hij onmisbaar. Regelmatig zie ik hem de kantine binnengaan samen met z’n vriendinnetje Ada van Ginderen. Ze hebben dan een hoofddoekje om, plastic werkhandschoenen aan, een groot schort met zakken om, rubberen laarzen aan en zijn gewapend met ieder een bezem, een emmer en een dweil en een arm vol schoonmaakmiddelen. Ze gaan dan fluitend en zingend aan de slag en als ze de kantine voldaan weer uitstappen, is het net alsof de “witte tornada” z’n slag heeft geslagen: Alles blinkt en schittert.Wanneer dan die avond de zwetende atleten met blubber aan hun schoenen weer koffie norsen en koek kruimelen, hen voorgezet door de immer vrolijke Henkie, dan gaat dat Stiggie en Ada door merg en been.Ervaring in dit boen- en schrobwerk heeft Stiggie jaren geleden al opgedaan. Samen met 2 olijke atleten, die de vereniging reeds lang verlaten hebben, Kasper en Jopie, vormden ze een schoonmaakbedrijf. De naam ben ik vergeten (die was heel bijzonder) maar dat het een ijverig en helder trio was, dat weet ik nog.Ach, beste mensen, over Stiggie zou ik nog zó veel kunnen schrijven, dat aardige kereltje met z’n altijd ronde brilletje (waar zou hij dat vandaan hebben?), ik zou er een vervolgverhaal van kunnen maken. Daar hebben we echter de televisie voor, en te lange stukken lezen jullie, luiaards, toch niet. Vandaar dat ik nu Stiggie, Henkie en de jonge Stiggies mijn hartelijke groeten overbreng.MOL
(ook weer boven de grond)
Bertus draagt de schoen over aan … Marry Kroes. Marry, omdat zij ondanks haar drukke bestaan blijft gaan en blijft lopen bij Thof.