Na een tijdje weer op de fiets te hebben gezeten, leek het me leuk om dit najaar nog een marathon te lopen. In eerste instantie dacht ik aan Eindhoven of Amsterdam. Maar Mallorca leek me ook wel leuk. We gaan er al jaren fietsen en een paar jaar terug zagen we op de boulevard de borden hangen van de marathon, die net de week ervoor had plaatsgevonden en dan blijft het toch een beetje in je hoofd rondspoken om eens mee te lopen in een niet zo heel bekende marathon.
Dit jaar werd hij voor de tiende keer gehouden. Er waren bijna 11.000 deelnemers , waarvan 1780 voor de marathon en de rest voor de kinderloop , de halve marathon en de tien kilometertocht door de hoofdstad Palma, waaraan ook nog eens 250 Nordic-walkers aan meededen.
Vrijdagmiddag ben ik op de fiets naar Palma gegaan , om het startnummer op te halen en voor de chipcontrole. Het was prachtig stabiel weer en iedere dag 26 graden, dus ik hoefde niet na te denken, wat ik aan zou trekken op zondag.
Zaterdagavond op tijd naar bed. Zondagochtend om 6.30 uur op mijn gemakje gegeten en voor het eerst smaakte het weer na een paar dagen grieperig gevoel, waardoor ik zelfs een keer tot half een op mijn bed had gelegen. Ik was dus wel uitgerust, maar van koolhydraten stapelen en bietendrankjes was niet veel gekomen. Wel had ik zaterdag extra sportdrank ingenomen. Om half acht stapte ik op mijn fiets, gewapend met een zaklampje, want het was nog best wel donker. Dit was al genieten met uitzicht op de cruiseschepen en door het natuurgebied, waarover de vliegtuigen opstijgen en landen. Dit pakken ze me alvast niet meer af en straks loop ik hier weer lekker met nog vele anderen.
Om 8.45 uur naar startvak 1 gelopen ( er was er maar 1 voor de 350 deelnemende dames en 1400 heren ). Daar ontmoette ik de drie andere deelneemsters van Olympus 70. Anneke en Corry gingen voor 3.45 uur en Miranda wilde nu ook weleens binnen de vier uur lopen, dus Miranda en ik gingen in het begin ook gelijk op. Het eerste stuk ging naar de haven, waar de cruiseschepen lagen en je moest daarvoor gelijk een bultje over. Dat is even wennen zo in het begin. Er deden ook twee liliputters mee., die bergop sneller gingen dan ik, maar naar beneden haalde ik ze weer in. Geweldig, die mannetjes lopen gewoon twee marathons! De tweede tien kilometer ging kriskras door de stad, omhoog en omlaag en door brede en hele smalle straatjes. Door de hoge gebouwen liep je wel uit de zon, wat toch weer scheelde. Het ging best lekker, maar helaas moest ik toch een dixie in, want mijn darmen waren nog wel gevoelig en zo kwam Miranda wat op voorsprong, maar ze had niet gezien, dat ik de W.C. inging . Ze dacht de hele tijd, dat ik voor haar liep en deed haar best om me weer in zicht te krijgen. Gelijk maar weer wat voeding in de vorm van een gel genomen om voldoende kracht te houden De verzorging was uitstekend. Op elke drie kilometer flesjes water en sportdrank. Ik hield het bij de flesjes water. Elke keer een paar slokjes en met de rest gooide ik me nat om het niet te heet te krijgen. Bij het 27 kilometerpunt kwam ik achter ons hotel langs, waar mijn man Aad langs de kant stond met nog een gelletje, wat ik ook nog maar nuttigde, omdat ik helaas weer even van de dixie gebruik moest maken en ik bang was leeg te raken. Bij het 32 kilometerpunt kwam ik aan de voorkant van ons hotel langs en even gekletst met mijn supporters en gezegd, dat ik de marathon in ieder geval wel uit ging lopen. De zon kwam nu wel echt goed door, maar ik had er geen last van. Het ging nog steeds prima en ik ging steeds meer mensen inhalen, die het moeilijk kregen en genoot van mijn omgeving, want mijn tijd verbeteren zat er toch niet in en daardoor loop je lekker ontspannen. De finish was voor de kathedraal aan het begin van Palma. De boog zie je al van verre, maar dan zie je dat je nog 100 meter moet lopen, dan een bocht om en als het ware terug voor de laatste honderd meter. Nou dat is een psychologische test, maar daar ben ik aan gewend, want vaak loop ik mijn huis voorbij naar de sporthal om dan weer terug naar huis te gaan. Dus dat is alleen maar goed! En mijn eindtijd van 3.56.06 daar ben ik dik tevreden mee. Miranda eindigde in 3.54 en verbeterde haar record met 6 minuten . Eindelijk onder de magische 4 uur en was natuurlijk hartstikke blij.
Het was een mooie marathon! Jolanda
