Vooraf zat ik nog een beetje te twijfelen of ik er aan mee zou doen en wel om twee redenen. 1. Via een aantal routiniers in het lopen van de MML had ik begrepen dat het een zeer zware loop was met altijd zeer lastige omstandigheden, dus niet voor beginners. 2. Een slechte eter ben ik niet, maar ik hou toevallig niet van vis (aan het einde van de wedstrijd kan bij het inleveren van je startnummer een lekkerbekje krijgen, een kommetje snert en in de tas die mee naar huis gaat zit een vacuüm verpakte Makreel). Samen met Edwin was ik één van de nieuwkomers bij deze loop. Bij de loods aangekomen hebben we de auto voor de deur geparkeerd. Even een rood/wit lintje omhoog houden en je staat op een voortreffelijke plek, 20 meter van de plek waar ingeschreven wordt.

Het was al gezellig druk in de hal en het inschrijven was zo gebeurd, het startnummer van vorig jaar was weer gestreken, en klaar voor (her)gebruik. De dames stonden al driftig in de snert te roeren, dat moesten ze nog even een ruim uurtje volhouden. Maar mede door de aanmoedigingen van Henry en Jaap (zie foto) ging dit ze gemakkelijk af.

De kleding keuze was dit jaar niet zo moeilijk, lange broek en shirt of jasje met lange mouwen, toch Jaap?! Af en toe werd er een blik naar buiten geworpen en langzamerhand klaarde het lekker op, het zag er goed uit. We vroegen ons wel af waar die verhalen over zware omstandigheden toch vandaan kwamen....

Klokslag 2 uur was de warming up achter de rug (30 seconde springen met de handen in de lucht) en kon de wedstrijd gaan beginnen. Het parcours is heel eenvoudig, 500 meter richting het strand, 7600 meter richting HvH, een keerpunt en dan weer dezelfde weg terug. Het eerste stuk in zuidelijke richting was het gemakkelijk lopen langs de vloedlijn, het zand was redelijk hard met een matig windje schuin van voren. Richting het keerpunt (waar bleven de mensen die al terug kwamen toch) was er nog een klein lastig stukje bij een plek waar zand op gespoten was, iets muller zand maar best okay. Aha, eindelijk de eerste lopers die op de terug weg waren, nu moet het keerpunt er toch aankomen. Bijna bij het keerpunt aangekomen verdwijnen alle loper voor ons in een langzaam aflopende helling, die een meter of 5 naar beneden loopt, o jee die moeten we zo ook weer op. Het keerpunt langs en weer op de weg terug richting Scheveningen. Onderweg een matig windje schuin van voor (zou die wind gedraaid zijn?) een paar spettertjes regen een regenboog en lekker door hobbelen maar weer. Aan het einde van het strand nog even de strandopgang op door het mulle zand en daar hebben we het asfalt alweer. De laatste 500 meter nog proberen aan te zetten en jawel daar is de finish.

Daarna het inleveren van het startnummer, makreeltje ophalen, visje voor de liefhebbers met een bakje snert en wegspoelen met een biertje (bedankt nog René V). Ik geloof dat we allemaal wel lekker hebben gelopen, de Thoffers die mee hebben gelopen waren: Edwin, Henry, Mark, Jaap, Helma, Miranda, John, Petra, Ron en ondergetekende. De tijden zijn bij de deelnemers zelf te achterhalen, daar wordt geen eindstand van opgemaakt. Nadat de vis, de snert en een deel van het bier op was, konden we weer huiswaarts keren. We waren de straat nog niet uit of de routiniers begonnen weer over hoe lastig deze loop altijd was, sneeuwschuivers, PSU schepjes, van alles was nodig om hier de eindstreep te halen. Volgens mij een kwestie van een ruime fantasie.......