Vriendin, en Thoffer, Hannie van Rijs woont sinds november 2011 in Dubai en was, voor sommigen het welbekende, 2-lingclub weekend in januari 2012 naar Nederland gekomen. Wij waren in Groet om lekker te koken, te eten en natuurlijk een wijntje te drinken....
Ik had die week ervoor "toevallig" gezien dat er in januari in Dubai een Marathon gelopen werd, en zei dan ook, volgend jaar(2013) ga ik in januari naar Dubai om daar de Marathon te lopen!! Toen ik daar al 7 supporters had die mee wilde, kon ik niet anders dan er voor gaan.
De vliegtickets boekten we al vroeg, voor de vroegboekkorting hè, zodat het niet van afzeggen zou komen.
De trainingen ernaar toe waren wat laat begonnen, omdat ik nu eenmaal enorm van fietsen hou, en daar veel tijd in gaat zitten. ( 1e smoes) Het weer in het najaar wordt er ook niet beter op, dus in het begin sla je wel eens een training over(2e smoes) Ik werd een beetje zenuwachtig of ik het allemaal wel zou redden en kreeg daardoor wat pijntjes hier en daar (3e smoes) Maar Ria lapte me op, en Frans P en Hans spraken me moed in dat die afstand heus wel in mijn benen zat, en anders het duurvermogen wel....( ik was tenslotte ervaren)
Ik heb heel wat kilometers in de sneeuw gelopen met in mijn achterhoofd, "straks loop ik "heerlijk" in het zonnetje, gaat het "vanzelf" "
Nou dat "vanzelf" is niet helemaal waar!!!
Dinsdag 22 januari vertrokken we met 7 meiden naar Dubai! In het vliegtuig dachten de stewardessen dat we gingen shoppen! Ha ha ha, Ja maar dan anders!!
Woensdag was voor de supporters een aanpassingsochtend,het was al 25 graden.
Ik ging met Hannie in de cabrio mijn startnummer ophalen, in het Grootste en Nieuwste (voor hoelang?) Hotel in de stad. En meteen even gekeken waar de start zou zijn vrijdagmorgen om 7 uur. Alles stond er al, hekken, tribunes, toiletten, op vele lopers berekend.
Ook reden we de eerst 16 km van de route, want dat is toch op weg naar het huis van Hannie.
's Middags gingen we op Desert Safari, in een Jeep werden we opgehaald en door de woestijn gereden. Echt waanzinnig gaaf, niet uit te leggen, moet je meemaken!!!!!
Donderdag hadden we een SigtSee dag met gids, en werd ook een stukje van de marathon route weer gereden, ik kreeg er al zin in.......
Vrijdag 25 januari stonden Hannie Trudi en ik om 5 uur op, de rest van de supporters mochten uitslapen, om flink te ontbijten en de route nog even doornemen. Zij zouden op 16 km punt staan en na het keerpunt op 25 km, ik moest daar voor lopen, zij de straat oversteken.
Het was heel erg mistig die ochtend, 22 graden, dat dan wel, en ook windstil ( vandaar die mist???) In korte broek, Thof shirt, kousen en mijn tel. met loopmuziek gingen we op weg naar de stad.
Het leek wel of we de enige waren!!!!! We waren idd wat vroeg, het was pas kwart voor 6, maar zo weinig mensen??????
Dus wij gingen eerst maar eens gezellig koffiedrinken en mensen kijken, geen burka's die meeliepen, wel veel mannen.
Gelukkig kwamen er wel meer, en toen alle 2300 deelnemers in het startvak stonden onder de hoogste toren, de Burj Khalifa (top was niet te zien vanwege de mist, of de hoogte???) gingen we om klokslag 7.00 uur van start. Uitgezwaaid door Hannie en Trudi begon ik aan mijn avontuur (NB tijdverschil in NED is het 3 uur vroeger)
Waar het tijdens het wachten nog wat fris was, had ik het de eerste km al bloedheet!
Het werd al licht maar wel mistig, gelukkig......had van mij de hele dag mogen blijven!!
Eenmaal op weg, ik had er inmiddels zin in gekregen om te gaan, liep het lekker weg.
Ik had in mijn hoofd een klein beetje een schema van 5.40/km, dat moest te doen zijn.
De eerst drankpost stond op 5 km en had al lekker water.....Geen dorst maar toch drinken hè, want ja met die warmte van de afgelopen dagen, je vochtbalans moet goed blijven.
De weg was breed, auto vrij maar publiekloos. Geen punt ik was op weg naar mijn supporters. Zou ik ze wel zien??? Zouden ze wel aan de goede kant van de weg staan???
Hoe kon dat ooit in Rotterdam mis gaan????
We kwamen bij the Big Flag, de nationale vlag van de VerenigdeArabischeEmiraten, waar een lus gelopen moest worden voor de kilometers???? Hadden ze niet hoeven doen, want de route kwam bij mij uit op ruim 500 meter meer!!!
Tja en dan kom je op de Jumeirah Beach Road waar op het 16 km punt mijn supporters zouden staan.
Vanaf 5 km was er om de 2,5 km alweer een drankpost.
Dus dat liep lekker weg, want zeg nou zelf, wat is 2,5 km???
En ja hoor ik hoorde mijn supporters al roepen, ze hadden mij eerder gezien dan ik, keek ik nu toch weer naar de "verkeerde" kant???
Wat is het toch gezellig om even te kletsen en vertellen hoe goed het gaat en even een lekker gelletje wegwerken. En hup daar ga ik weer, op naar het keerpunt en dus (weer) naar mijn supporters. Bij vele drankposten waren ook vele toiletten onderweg, je kunt namelijk niet even in de bosjes plassen, want die zijn er niet! Wel allerlei klinieken van plastic surgery tot orthopaedische, gynaecologische en neurochirurgische behandelcentra.
Jammer alleen dat ik zolang moest wachten op de man die van de ladies toilet afkwam....(altijd hetzelfde)
Op het keerpunt, het halve marathonpunt was ik al geheel uit mijn schema, maar oké dat ging ik wel goed maken.......nadat ik mijn vriendinnen op het 25 km punt gepasseerd was.
Ik was toen echt nog goed, en vol goede moed en tot ziens bij de finish.....
Wat er daarna gebeurde weet ik niet meer maar op 28 km trok de mist op, en daarvoor in de plaats kwam de zon en de man met de hamer liet zich zien Niks mee te maken dacht ik, drinken banaan eten chocola eten en muziek opzetten en vooral doorlopen!!
Tot 30 km ging dat nog, en Tina Turner schreewde in mijn oren, You're simply the best, maar het voelde niet meer als de best......
Het vechten begon, mijn bovenbenen deden al pijn, en door mijn hoofd gingen de gemiste trainingen en de persoonlijke familiare omstandigheden en nogal wat meer.
Waarom doe ik dit..............................
Achteruit lopen, huppelen en jawel WANDELEN en huilen, want het was op......
Dan toch maar een berichtje sturen naar mijn supprters, dat ik op 38 km ben en er echt aan kom
Kramp in beide kuiten!!! Jawel ik weet nu wat dat is, zeker niet fijn, en niemand die je om jou bekommerd!! Ik had maar één doel, ik MOET naar die finish en daar moet ik rennend overheen. Het is gelukt, de laatste 2 km heb ik non stop kunnen rennen, maar wat was ik blij dat ik Hannie en Trudi zag, en later Hanneke Frida Marianne Renee en Neline.
Die schreeuwden me over de finish.
Huilend kwam ik na 4 uur en net geen 44 min over de streep, na 42 km em 750 meter
NOOIT MEER !!!!!
En dan.......je moet doorlopen, krijgt een plastic tasje en dat was het!!
Een mooie medaille hoor, maar die wil je om je nek gehangen krijgen en niet in een plastic zakje, toch???
En dan zijn mijn trouwe supporters er!! Geweldig want zonder hen was ik er niet aan begonnen of gekomen???
We hebben een SUPER week gehad in Dubai.
Het is een land met het duurste hotel, de grootste gouden ring, het grootste hotel en de hoogste toren ennnnnnnnnnnnn de langste marathon.
En met de meeste mannen!!!! 75% is man in dat land, en ze dragen witte jurken......
En nu ga ik weer gezellig bij Thof de trainingen geven op de dinsdag.
Mannen bedankt dat jullie mij een beetje ontzien hebben de laatste maand en vooral mij het vertrouwen hebben gegeven dat ik het kon........
Adri
