In Schipluiden zagen we net nog Ellen en Margreet voorbijrennen voor de 5 kilometer en natuurlijk was ook moeder Co weer van de partij.
Bij de inschrijving werd snel duidelijk, dat onze club goed vertegenwoordigd zou zijn. Ook Rob liep rond met startnummer en gezin. Zou hij achter de kinderwagen gaan rennen? Toch maar niet, zijn vrouw Aad liep de vijf kilometer, dus Rob kon voluit gaan voor de twaalf.
Er vielen een paar spetters, maar de regen zette niet echt door, toen het startschot viel. Van mij mocht het gaan regenen, dan kon het wat opfrissen. Niet dus. Mari kwam voorbij gerend en vond, dat ik in zijn spoor moest gaan lopen, maar mijn benen zaten een beetje vast en ik was niet echt vooruit te branden. Het parcours was dit jaar iets anders vanwege asfalteringswerkzaamheden. Nu gingen we via de Holyweg richting de kade en toen een stukje schuin links van de kade af, voordat we weer richting de kade liepen.
Dankzij de mentale training van Roel donderdag ,om in plaats van rechtstreeks naar het doel te lopen nog even een ommetje te maken, trok ik me niets van de omweg aan, want we moesten uiteindelijk toch 12 kilometer lopen.
Eenmaal lopend op de kade, komt er altijd een gevoel van ontspanning over me en gaat het meteen veel lekkerder. Daar zaten Paul met kinderen heerlijk in de boot en een stukje verder Ineke, Bart en Petra en misschien nog wel meer Thofleden om aan te moedigen. Geweldig! Maar waarom liepen zij niet? Ze hebben al zoveel gedaan van de week.......!
Halverwege de kade werden we opeens naar het onderliggende fietspad geleid. Dat vond ik wel een domper, want zo is het nauwelijks eenvierde kadeloop.
Bij de trambrug gejoel en gejuich van de familie Nell en Co ligt te rollen in het gras. Zo, is dat voor mij? Niet dus, want Marja Nell loopt achter me en krijgt ineens zoveel inspiratie, dat ze vleugeltjes krijgt. Ooit heb ik hier Dennis ingehaald, maar dat zal wel nooit meer gebeuren. Dankzij de goede trainingen bij Thof (en dat allemaal zonder luxe atletiekbaan) hebben we heel veel snelle lopers bij Thof gekregen. Ik ben niet een van de snelste, maar......zolang ik kan blijf ik doorgaan . Ik had graag binnen het uur willen lopen, maar het werd 1uur 1 en nog wat. Natuurlijk ben ik dan niet tevreden, maar als ik terugkijk, wat ik afgelopen week allemaal gedaan heb ( met veel plezier: fietsen, lopen, zwemmen) mag ik niet mopperen en kan ik de volgende keer gewoon weer wat harder gaan.
Bij de sporthal aangekomen, kregen we deze keer als herinnering een knalgeel regenjack, wat ik heel snel aantrok, omdat het flink begon te regenen. Ik ben direkt op de fiets gesprongen en naar huis gegaan. De tijden van de anderen, weet ik niet. De uitslagen zullen wel op de site komen te staan. En wie zien we daar onder een boom? Mari staat te schuilen, maar omdat hij zag, dat het niet zomaar weer droog zou zijn, is hij toch gaan fietsen met zijn knalgele nieuwe regenjasje aan! Jolanda Ammerlaan .