Thofrunning
Lopen gaat altijd door!
Thofrunning
Lopen gaat altijd door!
Veel aandacht bij Thof gaat deze weken uit naar de Finale, waarbij ruim 80 Maaslanders zich voorbereiden op de Rotterdam Marathon van 10 april.
Dat betekent echter niet dat de jaarlijkse Maaslandloop vergeten wordt die dit jaar voor de achtste keer georganiseerd zal gaan worden in het Sport en Spel weekend van 10 en 11 juni. Sinds 2009 levert deze estafetteloop prachtige bedragen op voor het goede doel en is inmiddels een totaal bereikt van 165.000 euro.
Ook dit jaar staan er al weer 7 teams ingeschreven voor de loop over 360 km die voert door het rivierengebied van Nederland met rust- en keerpunt in Wageningen. De teams bestaan uit 10 tot 12 lopers en een vergelijkbaar aantal chauffeurs, fietsers, kaartlezers en cateraars.
Het lopen op 10 en 11 juni is echter maar een heel klein deel van de inspanningen die de teams leveren om zo veel mogelijk geld in te zamelen voor Stichting Jarige Job, het binnenlandse doel van 2016.
Want ook in Nederland blijken er ruim 50.000 kinderen tussen 4 en 12 jaar te zijn die hun verjaardag vanwege geldgebrek bij de ouders niet kunnen vieren. Jarige Job maakt een einde aan deze pijnlijke situatie en trakteert deze kinderen op een leuke verjaardag door middel van een verjaardagsbox ter waarde van € 35,-. De ouders ontvangen de verjaardagsbox waardoor de kinderen geen weet hebben van het bestaan van Jarige Job en zich dus zorgeloos jarig kunnen voelen. In de box zit feestelijke versiering, een traktatie voor op school, mooie cadeaus en lekkers voor thuis.
Reden genoeg om via allerlei activiteiten de euro's binnen te krijgen en team Run4HappyKids is daar dus eind 2015 al mee begonnen tijdens het Lichtjesfeest in december met verkoop van wijn, oliebollen, chocomel en kerststukjes. Net voor de Kerstdagen werd er een mooi bedrag opgehaald bij de inpakactie in Albert Heijn, waaruit bleek dat de Maaslanders het gekozen doel een warm hart toedragen.
De volgende activiteiten staan nog op stapel:
-Een knallend feest bij Chez Rene in sporthal de Hofstede (vrijdag 4 maart vanaf 9 uur).
-Paasstuk maken op woensdagavond 23 maart welke voor 27,50 euro kunnen worden aangeschaft.
-De mini Maaslandloop met de basisscholen op het terrein van MVV '27 (vrijdagmiddag 1 april)
-Potrozenverkoop voor moederdag (zondag 8 mei)
-De avondestafette bij Thof waarbij teams van 3/4 personen een afstand afleggen van maximaal 30 km (donderdagavond 26 mei)
Daarnaast zullen nog diverse sponsoren benaderd worden, dienen logistieke zaken als vervoer, eten en onderkomen geregeld te worden. Run4HappyKids heeft in ieder geval veel zin in de komende maanden en kijkt ongeduldig uit naar de altijd spectaculaire 360 km hardlopen langs de brede Neerlandse rivieren. Op de foto staan de volgende personen:
Bart Makkinga en Rene v.d. Berg (chauffeurs)
Desirée Moscou en Edwine Kooyman (kaartlezers)
Aafje van Dijk en Irene de Bloois/Fred Vermeer (fietsers)
Rick Halve, Marja Makkinga en Eva vd Berg (catering)
Salvatore Dessi, Frans Louter, Angeli de Koning, Edwin Kersbergen, Arie vd Akker, Marco Moorman, Fred Vermeer/Irene de Bloois, Britt Jager, Jose van Adrichem en Ineke Halve (lopers)
20 februari a.s. MiddenDelfland Halve Marathon met iets aangepaste route
Het parcours ondergaat dit jaar een kleine wijziging in Maasland.
Vanuit het Hertenkamp gaan we niet meer linksaf de Beatrixlaan in, maar rechtdoor over de Huis te Veldelaan. Daarna via de Langetaam naar de ’s Herenstraat, waarna de tradionele route weer wordt gevolgd langs De Schilpen, Kluiskade, Trekkade, Duifpolder rond en dan weer via het fietspad naar Schipluiden.
De Langetaam en het stukje Huis te Veldelaan worden dan tijdelijk helemaal afgesloten, wat de veiligheid van de lopers ten goede komt.
Vorig jaar merkte één van onze verkeersregelaars op dat er op de Beatrixlaan behoorlijk hard werd gereden, vlak naast de lopers van de MDHM. De automobilisten hadden natuurlijk bij het Hertenkamp even moeten wachten i.v.m. overstekende hardlopers, en ja, die “verloren” tijd moet dan natuurlijk zo snel mogelijk weer ingehaald worden…
De 10 km gaat via het fietspad vanuit Schipluiden naar het keerpunt op de Duifpolderweg, en dan weer terug naar Schipluiden.
Drankposten op 9 km bij de Schilpen en op 16 km op de Duifpolderweg (voor de 10 km loop halverwege).
Naast de gebruikelijk prijzen, worden er ook dit jaar weer prijzen uitgedeeld voor de snelste dame en heer van de beide organiserende verenigingen, dus van Thof Maasland en De Hardloper uit Schipluiden, op beide afstanden.
De loop wordt gehouden op zaterdag 20 februari a.s., start om 13:30 uur achter het gemeentehuis te Schipluiden. Inschrijven en verkleden in de sporthal, ook achter het gemeentehuis.
Tijdregistratie gaat met de groene SAW-chip, als je die nog niet hebt voor 3 euro te koop, en bij meerdere loopjes in het Westland te gebruiken.
Voorinschrijven en verdere informatie via www.dehardloper.nl
Overigens kunnen we voor zowel de drankpost bij de Schilpen als die bij de Duifpolderweg nog twee assistenten gebruiken voor het uitdelen van water, thee en bananen. Aanmelden bij Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Financiële ondersteuning vanuit Maasland/Thoffers:
Aannemersbedrijf Groenewegen, Akkertransportdiensten, Bloemsierkunst Bloei, Lievaart Vast-Goed BV, Persoon Outdoor Living, Retrovision en BM Roses.
Voor de smartphone zijn ondertussen duizenden apps verschenen. We proberen met deze 'rubriek' nuttige en leuke, en soms ook onmisbare, apps onder de aandacht te brengen. Hier een nieuwe (eigenlijk geen app voor de telefoon, maar voor de PC):
Mijn eetmeter!
De Eetmeter is een eetdagboek waarin je dagelijks invult wat je eet en drinkt. De tool laat zien of je voldoende voedingsstoffen en energie binnenkrijgt.
Schrik niet: het is bijna onmogelijk om elke dag alle voedingsstoffen in de juiste hoeveelheid binnen te krijgen. Dat hoeft ook niet. Het gaat er om dat je gemiddeld, over een langere periode van ongeveer 1 à 2 weken, voldoende van alle voedingsstoffen binnenkrijgt.
De Eetmeter laat ook zien hoeveel energie (calorieën) je dagelijks nodig hebt. Voor de gemiddelde vrouw komt dit neer op 2000 calorieën en voor de gemiddelde man op 2500 calorieën per dag. Let wel: dit geldt wanneer je gezond bent en geen overgewicht hebt.
https://mijn.voedingscentrum.nl/nl/eetmeter/
Trainen betekent voorbereidingen treffen. Je wilt ‘lekker’ lopen en gezond en wel weer thuis komen. Echter er kan helaas altijd iets gebeuren, bij je zelf of bij een medeloper. Bij een calamiteit moet er hulp worden geboden. Deze hulp komt van externe hulpdiensten, zoals de brandweer, politie of ambulance, maar totdat deze ter plekke moet zelf hulp geboden worden. Weet jij eigenlijk wat je hoe moet doen??
Indien er vragen en/of opmerkingen zijn kan je die altijd doorgeven aan Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Lees de bijlage (PDF-file hieronder te downloaden).
Onlangs kreeg ik van de commissie ‘onder de aandacht’ een kaartje om mij een spoedig herstel te wensen na mijn operatie. Dit vond ik super attent, en daarom wil ik graag even reageren.
Meer dan een jaar geleden begonnen bij mij de klachten aan de linker knie.Het probleem is nog niet eens ontstaan door het hardlopen, maar door langdurig hurkenen op de knieën zitten met klussen in huis. In het begin dacht ik dat de klachten vanzelf wel zouden verdwijnen. We hebben tenslotte allemaal wel eens een pijntje hier en daar.
Maar na een paar maanden aanhoudende pijn begon ik me toch wel een beetje zorgen te maken, en ondertussen was ik het plezier in het hardlopen wel enigszins kwijt. Dus toch maar naar de fysio en uiteindelijk door verwezen naar een sportarts die mij vertelde nog maar eens 3 maanden rust te nemen en ook echt helemaal niets te proberen dat de pijn opriep. Er lopen namelijk onderzoeken die aantonen dat met wachten en rust veel blessures verdwijnen zonder operatieve ingrepen. En voor je het weet ben je een jaar uit de Thof ‘running’.
Toen kwam de Finale… daar wilde ik toch ook wel graag aan mee doen, maar of het haalbare kaart was speelde in mijn achterhoofd een kleine hoofdrol. Tegen beter weten in ging ik in Limburg gezellig een potje tennissen en daarbij heb ik mijn vage blessure voor mezelf en voor de medici even duidelijk gemaakt. En als het maar duidelijk is, kan het ook snel gaan. Begin oktober hoorde ik “krak”, en een maand later zit ik na een kijkoperatie met mijn been in de lucht. Gelukkig was het euvel overduidelijk te zien tijdens de operatie, het afgescheurde stukje van mijn meniscus zat voortdurend klem tussen mijn kniegewricht. Voor de liefhebber hier te zien.
Nu hoop ik snel te herstellen zodat ik over een aantal weken weer kan starten met lopen. Ik heb niet veel te verliezen, dus ik ga voor de Finale met het schema van Koen de Jong.
Hopelijk tot gauw tijdens de training,
Martin Haring.
Voorde smartphone zijn ondertussen duizenden apps verschenen. We proberen met deze 'rubriek' nuttige en leuke, en soms ook onmisbare, apps onder de aandacht te brengen. Hier een nieuwe:
Fundrunner!
Fundrunner is de nieuwste sportapp om je activiteit waarmee je buiten kilometers maakt bij te houden. Het unieke is dat je jouw activiteiten ook direct kan omzetten in een donatie voor een goed doel.
Je slaat dus twee vliegen in één klap: je bent gezond bezig en je steunt al sportend een goed doel. Meedoen is eenvoudig en kost je niets; als je buiten kilometers maakt, verdien je met Fundrunner al een donatie voor een goed doel, waaronder Natuurmonumenten, KNRM, Rode Kruis en alzheimer Nederland.
Informatie en download via: http://www.fundrunner.nl/
Anderhalf jaar geleden hadden we het wijze besluit genomen om mee te gaan doen aan de New York City Marathon en op dat moment leek het heel ver weg, maar opeens is het dan zo ver. De dagen voor de marathon in NYC hadden we beleefd als een vakantie en je leeft dan toch wel op een heel andere manier naar een marathon toe. Ik kon mezelf ook niet echt betrappen op de bekende gezonde zenuwen vlak voor een marathon. Op de zaterdagochtend hadden we het laatste stukje parcours naar de finish in Central Park verkend en na een bezoek aan de Apple Store op de hoek van Central Park waren we op tijd terug om de hardloop spulletjes klaar te leggen en aan te sluiten bij de pasta party. Nu gaat het toch echt gebeuren!
Zondagochtend om 5 uur op en ontbijten en even buiten kijken wat het weer ging doen. Nu was het de dagen voor de marathon perfect sight-seeing weer met veel zon, nu werd het zowaar perfect hardloop weer. Het was bewolkt, weinig wind vanuit het zuidwesten, dus voornamelijk in de rug, en een temperatuur van zo’n 15 graden. Eigenlijk perfect dus. Korte broek en shirtje en toch maar het hempie van Rijnmond er over heen zodat je herkend werd door hen en er foto’s van je gemaakt konden worden. We hadden begrepen dat het leuk was om je naam op je shirt/hempie te schrijven zodat het publiek je met naam kon aanmoedigen, dus dat had ik ook maar gedaan de dag ervoor.
Iets voor 7 uur gingen we met een aantal bussen richting het startpunt onderaan de Verrazano Narrows Bridge op Staten Island. Het laatste stuk moesten we lopend afleggen. Alles is groot in de USA, dus ook het afwachtingsgebied waar iedereen zich verzamelde voordat je naar de startvakken kon gaan. Na de security check liepen we het start village in. Het was echt een sortement van dorp. Nog nooit zoveel dixi’s bij elkaar gezien! Een aantal van ons startte in wave 2 en ik zat met René, Hans & Helma in de derde wave. Nog even de tas met wat droge kleren ingeleverd bij de juiste UPS-bus en nog maar even relaxen voordat we rond 10 uur naar ons corral (startvak) moesten gaan. Het was een heel gemoedelijke sfeer en erg leuk om al die verschillende atleten bij elkaar te zien. Het viel op dat er niet veel marathonners in gekke kleren klaar stonden, blijkbaar was dat geen gebruik hier. Wel heel veel atleten die gingen lopen voor een goed doel wat je zag aan tekst op hun shirtje.
De tijd vloog voorbij en we gingen in de rij staan voor onze corral. In het startvak nog even plassen, een laatste kleine snack, even plassen en de warme kleren uitdoen. Rond 10:40 liepen we allemaal naar de voet van de Verrazano brug en na het kanonschot was het niet Lee, maar Frank Sinatra die door de speakers met New York, New York klonk. We zijn gestart; de race is begonnen!
Samen met Hans ging ik de lange en hoge Verrazano brug over. Het kostte geen moeite, maar toch maar uitkijken om niet te hard van start te gaan. De eerste mijl 70 meter omhoog ging in tempo 6 min/km; prima zo. Na de brug gingen we Brooklyn in en kregen we te maken met de mensenmassa die langs de kant stond. Dat Amerikanen sportgek waren wist ik wel, maar zo gek! Zoals gezegd had ik m’n voornaam op m’n hempie geschreven en dat merkte je meteen. Uit het niets schreeuwen wildvreemden je naam en moedigen je aan. Als je even oogcontact maakte met het publiek gingen mensen je nog harder toeschreeuwen en als je daar nog een knipoog aan toevoegde gingen ze helemaal los; je bent er echt een one-day hero!
Hans was ik in de drukte al snel uit het oog verloren, dus ik ging alleen verder en een tempo zoeken waarbij ik volop kon genieten wat absoluut prio had deze keer, maar waarbij ik toch ook nog een beetje vaart maakte. Dat bleek zo gemiddeld rond de 5:20 min/km te liggen.
Elke mile was er een grote drankpost met Gatorade sportdrank en water. Het was superstrak georganiseerd. Als je wat aanpakte werd je steevast ook nog aangemoedigd; “Phil, keep on running, you’re looking great”.
De mijlen door Brooklyn vlogen voorbij. Het was al verteld dat er heel veel vals plat in het parcours zat, maar zoveel? Eigenlijk was het nergens gewoon vlak. In het begin was dat wat onwennig, want ik ben het niet gewend in die vlakke polders rondom Maasland, maar op een gegeven moment krijg je er wat meer gevoel voor. Ver vooruit kijken om vast te stellen waar het hoogste punt was, wat kleinere pasjes en het tempo wat aanpassen omhoog en naar beneden toe proberen te ontspannen en je niet laten verleiden om te hard te gaan.
Er was heel veel politie van de NYPD op de been om alles in de gaten te houden. Sommige waren bloedserieus, andere stonden klaar voor een high five. Eenmaal in Queens gingen we richting de Queensboro Bridge op het 25 km punt. Dat was een echte kuitenbijter! Op deze brug kon geen publiek komen. Je liep op de onderste rijstrook in relatief donker met koude wind vanaf het water en het was er doodstil. Alleen maar lopers. Er werd ook veel gewandeld en ook stonden er al veel lopers met kramp in de benen. Op het hoogste punt op de brug hoorde je in de verte in Manhattan de toeschouwers al weer schreeuwen. Naar benden toe kreeg ik wat krampneigingen in m’n linker hamstrings. Shit, dat is wel erg vroeg in de race. Kalm blijven en maar aan andere dingen denken. Dat ging vanzelf toen we Manhattan opdraaiden. Wat een mensenmassa op First Avenue!
Het was eigenlijk op het hele parcours knap druk met lopers. Al snel waren er wandelaars en al is alles groot in de USA, en dus ook de boulevards waarop we liepen, je moest goed uitkijken om niet tegen iemand op te botsen. Kans aanwezig dat ik m’n brilletje dan zou verliezen en m’n tijdelijke heldenstatus abrupt zou eindigen. Onderweg was er van alles te zien langs het parcours. Veel live bands en zelfs gospel singers. Met regelmaat kippenvel als er een favoriet nummertje keihard gespeeld werd!
Op First Avenue ging het ook weer langzaam maar gestaag vals plat omhoog uptown richting The Bronx. Shit, ik heb kramp in een teen van m’n linkervoet. Maar rustig recht en netjes door blijven lopen zodat de kramp ook niet in m’n hamstrings schiet. Gaat goed, na een minuutje was m’n voet weer onder controle. The Bronx was het noordelijkste deel van het parcours. Daarna downtown richting Central Park. Ik krijg voor de tweede keer kramp in dezelfde teen, maar ook deze keer verdwijnt het gelukkig weer snel. De beentjes worden nu wel steeds vermoeider en de pijntjes nemen toe. Vooral onder m’n voeten wat wellicht komt door het vele langzame stijgen en dalen? Maar ik voel me goed en heb nog volop energie. Deze keer geen negatieve vermoeidheid en gedachten waar ik in blijf hangen. De hele setting is zo positief dat je alleen maar aan het genieten bent. De toeschouwers blijven maar naar je schreeuwen en het komt gewoon niet in je op om toe te geven aan de vermoeidheid. Just keep running!
Eenmaal in Central Park kom je in de buurt van de finish. We hadden dit stuk gelukkig op zaterdag al verkend, dus ik wist dat het venijn in de staart zat, omdat het ook daar weer omhoog gaat. De laatste mijlen gingen in. Ik was best moe en looptechnisch gezien was het mooie er al een tijdje af, maar je wilt eigenlijk ook dat het nog lang doorgaat, omdat de sfeer onbeschrijfelijk mooi is. Best wat strijdige gevoelens, maar het genieten won deze keer met gemak van de vermoeidheid!
De laatste mijl ging langzaam. Ik wist dat ik onder de 4 uur zou uitkomen als ik maar bleef hardlopen en wilde toch ook nog zo lang mogelijk dit gekkenhuis meemaken. Nog een paar bochten in Central Park en weer omhoog richting de finish. Ik ben er; I’ve done it! Na de finish kreeg ik snel de mooie en grote medaille en moest je doorwandelen. Je werd door de medics gefeliciteerd, maar ook in de gaten gehouden. Als er een loper dreigde om te vallen werd er meteen een wheel chair opgeroepen. Ook na de finish was de organisatie dus weer prima in orde. Ik durfde me zelf niet te bukken om m’n veters los te maken, want ik was bang dat de kramp in m’n hamstrings zou schieten. Een medic hielp me erbij en ik kon d’r wel zoenen; m’n voetjes hadden even wat meer ruimte nodig. ‘Snel’ naar de UPS-bus met je tas met wat droge kleren, ik kwam er Hans weer tegen die ook helemaal happy was. Even naar Sandra thuis gebeld en het bleek dat de on-map runner tracking app perfect had gewerkt. Het thuisfront kon de Thoffers live volgen middels een stipje dat voortbewoog op google maps. Zo kon je precies zien wie waar was en werd er zelfs een prognose van je eindtijd gegeven die elke 5 km werd bijgesteld. Daar kan Rotterdam nog van leren!
Langzaam ‘lopend’ gingen we naar het afgesproken verzamelpunt van Rijnmond waar een bus klaar stond om ons terug te brengen naar het hotel. Hans en ik kwamen er Tamara in tegen en even later kwam ook Marco binnen. Wat een dag, wat een belevenis!!! Alle Thoffers die meededen, hartstikke bedankt voor de superweek; deze week en deze marathon vergeet ik nooit meer!!!
Op de website van Rijnmond (http://www.rijnmond-marathonreizen.nl/) staat een leuk filmpje wat een goeie impressie geeft van Race Day: https://vimeo.com/144309287. Hier staan ook veel foto’s op van de hele week.
Op de officiële website van de NYC Marathon staan de resultaten van alle Thoffers die meededen: http://web2.nyrrc.org/cgi-bin/htmlos.cgi/nyrrc/monitor/pages/postrace/postracestartup.html
Groetjes, Philip.
Via Monster naar Rotterdam
Iemand zei: In 2016 de finale, een marathon
En doe je mee
Ik zei: Dat is goed, en ik, zo stom als ik kon
de 1e halve van mijn leven,
een stukkie langs de zee
Heel in de verte een peloton
Haast 2,5 uur later waren we samen,
een beetje moe maar voldaan,
Het kwam allicht door het plankton
Tot ziens Monster, en ik dacht, ik zie jou nooit meer terug
Nu op weg naar Rotterdam over die vreselijke mooie brug.
De tijden:
1/2 marathon
Edwin van Kersbergen 1.35.07
Ronald vd Hoeven 1.36.47
Bram Heijdra 1.43.03
Jolanda Ammerlaan 1.55.59
Irene de Bloois 2.21.32
Fred Vermeer 2.28.36
10 km
Britt Jager 58.56
Leo Fransen 1.01.24
Annemarie Leichtenberg 1.03.33
5 km
Gerrit Krosschell 28.11
Groeten,
Fred Vermeer
En dan kom je bruggen tegen tussen het stijgen en afdalen. En niet alleen bruggen, maar ook een uitzinnige menigte die van zich laat horen. Het is niet te beschrijven hoe het publiek meeleeft met de sporters. In de beleving van de lopers
kan geen enkele andere marathon hier aan tippen. Beter wordt het niet, dus …
It’s a bridge to get over!
Hiermee werden wij zondagmorgen bij de Verrazano bridge begroet, op een groot reclamebord. Zondag 1 november hebben jullie met ons mee geleefd en jullie weten dat de Thof New York runners allemaal zijn geslaagd voor deze uitdaging. Onderweg hebben we oneindig veel indrukken op gedaan.
Don’t stop believing (Paul), het is een droom en voorrecht tegelijk om hier de marathon te (kunnen) lopen. Maar het kan! Er wordt ook van alles geroepen, o.a. de namen van de Thoffers, die hun naam op het shirt hebben geschreven. En...
Aan alles komt een einde. Dus ook aan deze trip. We gaan nu een New York Times scoren met hierin onze namen. Kijk voor indrukken ook een op www.rijnmond-marathonreizen.nl. En misschien, nee beslist zeker, krijg jij zin om het hier te maken.
Paul de Koning
By any chance?
Dat wij helemaal toevallig in New York zijn is natuurlijk niet het geval. De aanleiding is de New York Marathon, die op zondag 1 november aanstaande van start gaat. Bij 1 marathon blijft het overigens niet; iedere dag voelt als een marathon, en dagelijks komt de afstand die door de groep Thoffers wordt afgelegd wel heel dicht in de buurt van die 42 km of ruim 26 miles!
Vandaag, zaterdag 31 oktober, staat het verkennen van Central Park op het programma. De reden is dat het wel prettig is te weten wat ons de laatste kilometers van het traject staat te wachten. Later de dag zullen wij nog een briefing krijgen van trainer Jan Vos. In restaurant Cheeseburger Paradise, één van onze vaste uitvalbases. Waar wij ook zondagavond het marathonfeest zullen vieren.
Iedere dag kent hoogtepunten. Dat is in New York niet zo moeilijk. Het is een ongekend bruisende stad die gekenmerkt wordt door voortgang en gedrevenheid. Met de aanslag in 2001 nog zichtbaar, voelbaar en op straat hoorbaar pakt men de handschoen daadkrachtig op en ontwikkelt talrijke (hoge) gebouwen die het aanzien van New York en van Amerika in de wereld bepalen.
Donderdag hebben wij op initiatief van Marathon International een bijzondere boottocht gemaakt met de Circle line. Manhattan, het Vrijheidsbeeld en Ellis Esland (Ter Apel van Amerika) en natuurlijk de Verezano brug met een overspanning van meer dan een kilometer. Deze brug zal niet direct bij iedereen iets losmaken, maar wel bij ons lopers. Vanaf deze brug gaat het echte werk op zondag beginnen. Bij deze brug blijft het overigens niet. We gaan hele mooie bruggen zien zoals wij deze ook op donderdag hebben kunnen aanschouwen met de ferry: Brooklyn, Manhattan en Williams (BMW) en de Queensboro (tweede brug op parcours) moeten wij bij 25 km gaan trotseren.
Hoogtepunt 2 van donderdag was het bezoek aan J.K. Javits Convention Center voor het ophalen van de startnummers, waarbij we tijd en geld te kort kwamen om alles te kunnen zien te betalen. Want, de Empire State moest tot slot nog getrotseerd gaan worden. Door het prachtige weer heeft iedereen in de namiddag hele mooie plaatjes kunnen schieten die het thuis front zullen verbazen en nog nieuwsgieriger zullen maken naar de belevenissen.
Het hoogtepunt van vrijdag was het bezoek aan een museum dat er niet geweest zou zijn zonder de aanslag op 9/11. Aanslagen als in 1993 in de kelder van de zuidtoren en op het Pentagon diezelfde dag staan in de schaduw van de aanslag op de Twin Towers en de impact die dit heeft gehad voor New York, de New Yorkers en de hele wereld. Pas nu besef je wat een bijzondere prestatie is geleverd in zeven jaar bouwen vanaf 1966. In het 9/11 Memorial Museum zijn de restanten van de zuidtoren nog zichtbaar. Slachtoffers (2.977) worden herdacht en hun eigendommen (o.a. brilletje en handtas) getoond. De veerkracht van de Amerikanen is hier meer dan zichtbaar en symbolisch door het rond gebogen staal van de toren. De monumenten die op de oorspronkelijke plaats van de Towers zijn geplaatst benadrukken dat alles doorgaat en eindeloos is.
Na deze hoogtepunten maken de Thof lopers zich op voor het (andere) echte werk. We gaan een deel van het parcours verkennen. Dit keer niet vanaf het water of vanuit de hoogte, maar vanaf de grond. Het tegenstrijdige is dat we moeten rusten, maar nog zo veel moeten doen omdat er gewoon heel veel te zien en te beleven is. Misschien wel te veel. Gelukkig mogen een extra uurtje slapen!
Groeten van Paul de Koning