1 oktober was het dan eindelijk zo ver. De zwaarste en mooiste marathon van Nederland.
Nou dat hebben we geweten.

2 jaar geleden waren in een vakantiehuis in Zoutelande met vrienden. Daar was op vrijdag een ladiesrun, en lichtjes loop. Zaterdag kustmarathon en mountainbike tocht en op zondag de wandelmarathon. Daar wij er met hardlopers en wandelaars waren werd het idee geopperd om er een keer een sportief weekend van te maken. Dat werd 2016(i.v.m. 2015 NY). Op dat moment had ik nog nooit een marathon gelopen, maar was wel in training voor NY.

Zaterdag 1 oktober gingen de bussen van Zoutelande naar Burg Haamstede, waar de start was. In de sporthal aangekomen, hadden we, Hans, Jan en ik, tijd zat om te bedenken wat we aan zouden doen, zonnetje kwam door, maar er was aardig wat wind. Thermo shirt ja of nee. Op zoek naar de andere 3 Thof lopers, Henry, Paul en Theo, was de Thof delegatie compleet. Bij de start gewoon met zijn allen in het vak voor 4 uur( gewoon gezellig)gaan staan. En 12.00 ging het kanon af. Had al een trailer gezien op de site, dus wist dat de route erg mooi zou zijn (en zwaar). Ging lekker van start, niet te hard. Bij de 8 km (kan ook verder zijn)stonden Philip en Sandra opeens. Ik had geen Thof shirt aan (gesponsord door werk) dus zag ik hen eerder dan zij mij. Het liep nog lekker soepel toen. Daar kwam de Oosterscheldekering, Neeltje Jans en de Veerse dam. Liep heerlijk met de massa mee. Bij 20 km gingen we het strand op, en toen begon het zware gedeelte. Het was springtij, dus dicht bij zee “hard” scheef strand, maar ook steeds de golven van de zee en meer naar de kust mul zand. Eerst een poosje op het harde gelopen, maar bij een golf het mulle zand op. Dat werd hem niet. Hennie (vrouw Jan) stond hier voor de support, en ik kreeg Jan in zicht. Dan maar op scheve deel lopen en de golven voor lief nemen, qua weer kon dat makkelijk, want het was niet koud. Maar er werd veel gewandeld, en ook door mij. Eindelijk na 7 km was mochten we het strand weer af, ik heb mijn schoenen uitgedaan en ontdaan van al het zand, ik wilde er ook echt mee stoppen, maar Gonnie, Liset en Marja zouden op de 30 km staan, dus wat doen je dan? Doorgaan. Door de duinen liep het prima, heuvels en trappen op deed ik grotendeels wandelend. En ja hoor bij Domburg aangekomen stonden daar de meiden, o wat was ik blij ze te zien, met rozijnen en banaan weer verder op pad, ook Philip en Sandra stonden daar nog keurig te wachten op mij. Ik zat toen al op de 3.54. Dus had nog 2 uur voor 12 km, nou dat moet lukken, maar toen ging het mis, kreeg last van mij bil spier, voornamelijk bij de heuvels/trappen op. En die waren er veel :

Vlak lopen en heuvel af ging nog net, maar bij de 35 km dacht ik, ik kap ermee. Vanaf daar heb ik bijna alles gewandeld, gelukkig waren Gonnie, Marja en Lisette bereid met mij mee te wandelen. Iets na de 40 gingen we het strand weer op, en toen ben ik toch weer gaan hardlopen met in mijn kielzog de gele mannetjes van het sluitingslimiet. Rennend met om de 50 meter van die golfbrekers palen, waar je niet rechtdoor door kon. Inmiddels had ik een grote supporters groep (8 ) met me meelopen, wat echt kippenvel gaf. Heuvel op de dijk weer op, met dan beneden de finish waar je niet direct heen kan. Emma bleef bij me lopen, en hielp me de laatste steile helling af. Waar de rest van de vriendenclub stond. Nog een paar meter en ik was er. 5.53.12. Dus ruim  voor de sluitingstijd van 6 uur. Terwijl ik dit schrijf komt mijn medaille binnen met de post. Waren op, door omstandigheden.

Heb echt super genoten van de mooie omgeving en goede verzorging. En supporters bedankt.

Paul: 3.45.04
Henry:4.13.36
Theo:4.14.59
Hans:4.32.36
Jan: 5.30.17